روزنامه ابتکار جنوب در گزارشی به قلم پدرام ئیلانی به موضوع به آتش کشیدن جنگل ها به عنوان یک معضل این روزهای کهگیلویه وبویراحمد پرداخته است.
این روزها از هر منطقه و هر کوهستانی عبور کنیم، درختی را در حال سوختن می بینیم. اگر عامل سوختن این درختان را بررسی کنیم، یقیناً به عوامل انسانی خواهیم رسید که به عمد یا سهو درختانی را که سالهای سال نیاکانمان از آن تغذیه کرده اند، زیر سایه آن نشسته اند و معیشت و ادامه حیاتشان را مدیون آن بوده اند، به آتش کشیده اند.
بارها دیده ایم که درختان زیادی در پارک جنگلی یاسوج، توسط انسانهایی نادان، در آتش سوخته اند، در هفته ای که گذشت، درختان و جنگل منطقه شلال دان در آتش کین این افراد سوخت و پوشش درختی این منطقه نابود شد.
هر روزه در جای جای نقاط این استان، درختی می سوزد. عده ای به انگیزه به دست آوردن زغال و فروختن آن، درختان را می سوزانند. عده ای که اعتیاد، عواطف انسانی آنها را سلب کرده است نیز به عمد و سهو درختان سبز را می سوزانند و عده ای دیگر به قصد زمین خواری و تصرف منابع طبیعی.
پارک جنگلی یاسوج، تنها جنگل گردشگری جنوب کشور است که روزانه شاهد به آتش کشیدن درخت های آن هستیم. علاوه بر آتش سوزی، یکی دیگر از مشکلاتی که زیبایی و بکری محیط طبیعی منطقه را مورد تهدید قرار داده است رها کردن زباله در طبیعت است.
اگر به پارک جنگلی یاسوج، کوهستان های اطراف و هر نقطه ای که انسان به آن پای گذاشته است بویم، خواهیم دید که چطور انسان با رها کردن زباله در این مناطق، زیبایی های طبیعت را تبدیل به پلشتی و زشتی کرده است. بارها هم شاهد سوختن این درختان بوده ایم و هم شاهد خاموش کردن شعله های سوزان آن توسط نیروهای منابع طبیعی و سازمان آتش نشانی.
اگر بگوییم در هر هفته به طور میانگین نیروهای این دو نهاد بیش از 5 بار تلاش می کنند تا شعله های سوزان آتشی که شهروندان به جان درختان این منطقه انداخته اند را خاموش کنند، گذافه نگفته ایم.
25 مورد آتش سوزی جنگل در دوهفته اخیر
مدیرکل منابع طبیعی استان در گفت و گو با ابتکارجنوب، با بیان اینکه تمام انرژی خویش را صرف خاموش کردن حریق جنگل ها می کنیم، اظهار داشت: از هفته دوم خردادماه تاکنون، 25 مورد آتش سوزی در جنگل ها رخ داده است. بهشتی اظهار داشت: این آتش سوزی ها از اوایل خشک شدن الوفه ها آغاز می شود و تا شروع فصل بارندگی ادامه دارند. وی با اشاره به علت این آتش سوزی ها، گفت: بیش از 95 درصد این آتش سوزی ها عوامل انسانی دارند. وی افزود: گاهی عوامل آتش سوزی به عمد و گاهی به سهو اقدام به آتش زدن درختان می کنند. مدیرکل منابع طبیعی استان، با گلایه از خدمات بیمار شهرداری یاسوج در پارک جنگلی، اظهار کرد: مدت هاست که شهرداری اختیار پارک جنگلی یاسوج را از منابع طبیعی گرفته است و طبق قانون و قراردادی که منعقد شده است، شهرداری باید در پارک جنگلی بیروی آتش نشان داشته باشد. بهشتی افزود: در زمان آتش سوزی به کمک تمامی سازمان ها، نهادها و مردم نیازمندیم. وی در پایان با تشکر از مردم اضافه کرد: در آتش سوزی شلال دان، تمامی مردم در اتفاع حریق کمک کردند و از آنان سپاسگزاریم.
بلوط از درون می سوزد و خاموش کردن آن دشوار است
در گفت و گوی پرسنل عملیاتی سازمان آتش نشانی با ابتکار جنوب، فرمانده عملیات یکی از ایستگاه های آتش نشانی که برای اطفای حریق یکی از درختان پارک جنگلی یاسوج، سه بار به منطقه اعزام شده بود، اظهار داشت: درختان بلوط پس از آتش گرفتن توسط عوامل انسانی، از درون می سوزند و هر چقدر هم که درختان را غرق در آب کنیم، بازهم آتش به سادگی خاموش نمی شود.
در خصوص آتش سوزی درختی که خبرنگار ابتکارجنوب گزارش آن را به آتش نشانی داده بود، این آتش نشان اظهار داشت: امروز سومین باری است که گزارش آتش سوزی این درخت به ما داده شده است و هر بار درخت را اطفای حریق و غرق در آب کرده ایم، اما پس از اینکه محل را ترک می کنیم به فاصله چند ساعت تماس می گیرند و آتش سورزی مجدد آن را گزارش می دهند.
وی با اشاره به اینکه مردم باید به فکر محیط زیست و زیبایی های خدادادی منطقه باشند، گفت: خدا جنگل های بلوط را به مردم منطقه هدیه داده است، اما مردم قدردان این هدیه الهی نیستند، برای تفریح به این تفرج گاه می آیند، آتش روشن می کنند و در هنگام رفتن آتش را خاموش نمی کنند و همین امر سبب می شود تا به سهو جنگلی به آتش کشیده شود.
وی اضافه کرد: پوشش جنگلی منطقه درخت بلوط است و در زمان آتش گرفتن درختان، بیش از آنکه این آتش از بیرون قابل رویت باشد، درخت از درون می سوزد و خاموش کردن آتش درخت بلوط بسیار دشوار است.
وی اظهار داشت: روزانه تماس های زیادی در خصوص آتش سوزی جنگل های منطقه با سازمان آتش نشانی برقرار می شود، اما به دلیل اینکه بیشتر این آتش سوزی ها در خارج از محدوده شهر اتفاق می افتند و سازمان آتش نشانی هم به قدری که بتواند خارج شهر را پوشش دهد نیرو و خودرو ندارد، نمی توانیم جز در موارد حاد، آتش سوزی های خارج شهر را پوشش دهیم.
زمین و طبیعت را تخریب می کنیم، اما طبیعت خویش را احیا می کند!
بر اساس مطالعات دانشمندان، عمر زمین بین چهار تا شش میلیارد سال تخمین زده شده است.
در طول این سالیان دراز، زمین مصائب فراوانی به خود دیده است و بارها و بارها شکل و اکوسیستم خویش را از حالتی به حالتی دیگر تغییر داده است و این تغییرحالات نشان دهنده آن است که همیشه زمین راهی برای زیستن و بقای خویش یافته است.
شاید ما گمان می کنیم که با تولید پلاستیک و رهایی آن در طبیعت، قطع درختان و به آتش کشیدن جنگل ها، ایجاد آلودگی هوا و دریاها، ساخت بمب های اتم و بسیاری دیگر از افعال منفی و مضری که مرتکب می شویم، می توانیم زمین را نابود کنیم.
اما این تفکر خیال باطلی بیش نیست، زیرا ما انسان ها و هرآنچه که تولید کرده ایم از زمین به بار آمده ایم.
انسان رشد فیزیکی خویش را وامدار زمین و منابع طبیعی آن است و این طبیعت است که روح انسان را به تسخیر خویش در می آورد. پلاستیک از نفت ساخته شده است و نفت را زمین به ما بخشیده است.
اگر پلاستیکی را در دل طبیعت رها کنیم، به زمین هیچ آسیبی نرسانده ایم، ما در واقع محیط زیست خویش را به ناپاکی ها آلوده ایم.
زمین ساده تر از آنچه که ما حتی قادر به تصور آن باشیم، هدیه ای که به ما داده است را در دل خویش تجزیه خواهد کرد. درختان را به آتش می کشیم و جنگل ها را تبدیل به بیابان می کنیم، درختان را قطع می کنیم و به خیال خویش گمان می کنیم که جنگل ها و درختان و زمین را نابود کرده ایم.
اما در واقع، ما تنها محیط زیست و مامن خویش را نابود کرده ایم. ما انسان ها، میهمان زمین هستیم. اما میهمانانی که قدر صاحب خانه را نمی دانند. زمین تمام مایحتاج مان را به ما بخشیده است و ما چون میهمانانی گستاخ، به جای تشکر و قدردانی از زمین، پاکیزگی و زیبایی آن را تبدیل به ناپاکی و زشتی می کنیم.
زمین همان بهشت برین است و اما ما آن را به واسطه خودخواهی ها و تمامیت خواهی هایمان تبدیل به جهنمی برای خود و دیگران می کنیم.
پدران ما بر روی همین زمین و زیر همین درختان زیبا زیسته اند و آن را برای ما به ارث گذاشته اند، اما ما این ارث خدادادی را نابود کرده ایم و اصلاً به آن فکر نکرده ایم که قرار است در آینده کدام یک از زیبایی های طبیعتی که به امانت به ما سپرده شده است را به فرزندانمان باید تحویل دهیم.
ما درختان و طبیعت زیستگاه خویش را تخریب کرده ایم، چشمه ها و رودخانه ها را خشکانده ایم، محیط پیرامون خویش را غرق زباله کرده ایم و به زمینی که روزی ما را خواهد بلعید، زیان می زنیم غافل از آنکه زمین خود را احیا خواهد کرد و این ما و فرزندانمان هستیم که با اعمال نابجای مان به جای زیستن در محیطی زیبا و دل انگیز در محیطی پر از پلشتی ها و زشتی ها، حیات کوتاه خویش را سپری می کنیم.
بارها دیده ایم که درختان زیادی در پارک جنگلی یاسوج، توسط انسانهایی نادان، در آتش سوخته اند، در هفته ای که گذشت، درختان و جنگل منطقه شلال دان در آتش کین این افراد سوخت و پوشش درختی این منطقه نابود شد.
هر روزه در جای جای نقاط این استان، درختی می سوزد. عده ای به انگیزه به دست آوردن زغال و فروختن آن، درختان را می سوزانند. عده ای که اعتیاد، عواطف انسانی آنها را سلب کرده است نیز به عمد و سهو درختان سبز را می سوزانند و عده ای دیگر به قصد زمین خواری و تصرف منابع طبیعی.
پارک جنگلی یاسوج، تنها جنگل گردشگری جنوب کشور است که روزانه شاهد به آتش کشیدن درخت های آن هستیم. علاوه بر آتش سوزی، یکی دیگر از مشکلاتی که زیبایی و بکری محیط طبیعی منطقه را مورد تهدید قرار داده است رها کردن زباله در طبیعت است.
اگر به پارک جنگلی یاسوج، کوهستان های اطراف و هر نقطه ای که انسان به آن پای گذاشته است بویم، خواهیم دید که چطور انسان با رها کردن زباله در این مناطق، زیبایی های طبیعت را تبدیل به پلشتی و زشتی کرده است. بارها هم شاهد سوختن این درختان بوده ایم و هم شاهد خاموش کردن شعله های سوزان آن توسط نیروهای منابع طبیعی و سازمان آتش نشانی.
اگر بگوییم در هر هفته به طور میانگین نیروهای این دو نهاد بیش از 5 بار تلاش می کنند تا شعله های سوزان آتشی که شهروندان به جان درختان این منطقه انداخته اند را خاموش کنند، گذافه نگفته ایم.
25 مورد آتش سوزی جنگل در دوهفته اخیر
مدیرکل منابع طبیعی استان در گفت و گو با ابتکارجنوب، با بیان اینکه تمام انرژی خویش را صرف خاموش کردن حریق جنگل ها می کنیم، اظهار داشت: از هفته دوم خردادماه تاکنون، 25 مورد آتش سوزی در جنگل ها رخ داده است. بهشتی اظهار داشت: این آتش سوزی ها از اوایل خشک شدن الوفه ها آغاز می شود و تا شروع فصل بارندگی ادامه دارند. وی با اشاره به علت این آتش سوزی ها، گفت: بیش از 95 درصد این آتش سوزی ها عوامل انسانی دارند. وی افزود: گاهی عوامل آتش سوزی به عمد و گاهی به سهو اقدام به آتش زدن درختان می کنند. مدیرکل منابع طبیعی استان، با گلایه از خدمات بیمار شهرداری یاسوج در پارک جنگلی، اظهار کرد: مدت هاست که شهرداری اختیار پارک جنگلی یاسوج را از منابع طبیعی گرفته است و طبق قانون و قراردادی که منعقد شده است، شهرداری باید در پارک جنگلی بیروی آتش نشان داشته باشد. بهشتی افزود: در زمان آتش سوزی به کمک تمامی سازمان ها، نهادها و مردم نیازمندیم. وی در پایان با تشکر از مردم اضافه کرد: در آتش سوزی شلال دان، تمامی مردم در اتفاع حریق کمک کردند و از آنان سپاسگزاریم.
بلوط از درون می سوزد و خاموش کردن آن دشوار است
در گفت و گوی پرسنل عملیاتی سازمان آتش نشانی با ابتکار جنوب، فرمانده عملیات یکی از ایستگاه های آتش نشانی که برای اطفای حریق یکی از درختان پارک جنگلی یاسوج، سه بار به منطقه اعزام شده بود، اظهار داشت: درختان بلوط پس از آتش گرفتن توسط عوامل انسانی، از درون می سوزند و هر چقدر هم که درختان را غرق در آب کنیم، بازهم آتش به سادگی خاموش نمی شود.
در خصوص آتش سوزی درختی که خبرنگار ابتکارجنوب گزارش آن را به آتش نشانی داده بود، این آتش نشان اظهار داشت: امروز سومین باری است که گزارش آتش سوزی این درخت به ما داده شده است و هر بار درخت را اطفای حریق و غرق در آب کرده ایم، اما پس از اینکه محل را ترک می کنیم به فاصله چند ساعت تماس می گیرند و آتش سورزی مجدد آن را گزارش می دهند.
وی با اشاره به اینکه مردم باید به فکر محیط زیست و زیبایی های خدادادی منطقه باشند، گفت: خدا جنگل های بلوط را به مردم منطقه هدیه داده است، اما مردم قدردان این هدیه الهی نیستند، برای تفریح به این تفرج گاه می آیند، آتش روشن می کنند و در هنگام رفتن آتش را خاموش نمی کنند و همین امر سبب می شود تا به سهو جنگلی به آتش کشیده شود.
وی اضافه کرد: پوشش جنگلی منطقه درخت بلوط است و در زمان آتش گرفتن درختان، بیش از آنکه این آتش از بیرون قابل رویت باشد، درخت از درون می سوزد و خاموش کردن آتش درخت بلوط بسیار دشوار است.
وی اظهار داشت: روزانه تماس های زیادی در خصوص آتش سوزی جنگل های منطقه با سازمان آتش نشانی برقرار می شود، اما به دلیل اینکه بیشتر این آتش سوزی ها در خارج از محدوده شهر اتفاق می افتند و سازمان آتش نشانی هم به قدری که بتواند خارج شهر را پوشش دهد نیرو و خودرو ندارد، نمی توانیم جز در موارد حاد، آتش سوزی های خارج شهر را پوشش دهیم.
زمین و طبیعت را تخریب می کنیم، اما طبیعت خویش را احیا می کند!
بر اساس مطالعات دانشمندان، عمر زمین بین چهار تا شش میلیارد سال تخمین زده شده است.
در طول این سالیان دراز، زمین مصائب فراوانی به خود دیده است و بارها و بارها شکل و اکوسیستم خویش را از حالتی به حالتی دیگر تغییر داده است و این تغییرحالات نشان دهنده آن است که همیشه زمین راهی برای زیستن و بقای خویش یافته است.
شاید ما گمان می کنیم که با تولید پلاستیک و رهایی آن در طبیعت، قطع درختان و به آتش کشیدن جنگل ها، ایجاد آلودگی هوا و دریاها، ساخت بمب های اتم و بسیاری دیگر از افعال منفی و مضری که مرتکب می شویم، می توانیم زمین را نابود کنیم.
اما این تفکر خیال باطلی بیش نیست، زیرا ما انسان ها و هرآنچه که تولید کرده ایم از زمین به بار آمده ایم.
انسان رشد فیزیکی خویش را وامدار زمین و منابع طبیعی آن است و این طبیعت است که روح انسان را به تسخیر خویش در می آورد. پلاستیک از نفت ساخته شده است و نفت را زمین به ما بخشیده است.
اگر پلاستیکی را در دل طبیعت رها کنیم، به زمین هیچ آسیبی نرسانده ایم، ما در واقع محیط زیست خویش را به ناپاکی ها آلوده ایم.
زمین ساده تر از آنچه که ما حتی قادر به تصور آن باشیم، هدیه ای که به ما داده است را در دل خویش تجزیه خواهد کرد. درختان را به آتش می کشیم و جنگل ها را تبدیل به بیابان می کنیم، درختان را قطع می کنیم و به خیال خویش گمان می کنیم که جنگل ها و درختان و زمین را نابود کرده ایم.
اما در واقع، ما تنها محیط زیست و مامن خویش را نابود کرده ایم. ما انسان ها، میهمان زمین هستیم. اما میهمانانی که قدر صاحب خانه را نمی دانند. زمین تمام مایحتاج مان را به ما بخشیده است و ما چون میهمانانی گستاخ، به جای تشکر و قدردانی از زمین، پاکیزگی و زیبایی آن را تبدیل به ناپاکی و زشتی می کنیم.
زمین همان بهشت برین است و اما ما آن را به واسطه خودخواهی ها و تمامیت خواهی هایمان تبدیل به جهنمی برای خود و دیگران می کنیم.
پدران ما بر روی همین زمین و زیر همین درختان زیبا زیسته اند و آن را برای ما به ارث گذاشته اند، اما ما این ارث خدادادی را نابود کرده ایم و اصلاً به آن فکر نکرده ایم که قرار است در آینده کدام یک از زیبایی های طبیعتی که به امانت به ما سپرده شده است را به فرزندانمان باید تحویل دهیم.
ما درختان و طبیعت زیستگاه خویش را تخریب کرده ایم، چشمه ها و رودخانه ها را خشکانده ایم، محیط پیرامون خویش را غرق زباله کرده ایم و به زمینی که روزی ما را خواهد بلعید، زیان می زنیم غافل از آنکه زمین خود را احیا خواهد کرد و این ما و فرزندانمان هستیم که با اعمال نابجای مان به جای زیستن در محیطی زیبا و دل انگیز در محیطی پر از پلشتی ها و زشتی ها، حیات کوتاه خویش را سپری می کنیم.
