روستای محروم سرتنگ لیراب از توابع بخش دیشموک با 20 خانوار از حداقل امکانات محروم است.
دوری راه، صعب‌العبوری منطقه، نبود برق، عدم آنتن دهی تلفن همراه و هزاران مشکل دیگر، یک معلم جوان که در سال گذشته در آنجا خدمت کرده و امسال هم این روستا را برای ادامه فعالیت انتخاب کرده است را وادار کرده تا مطلبی را خطاب به استاندار استان کهگیلویه و بویراحمد بنویسد.
متن نامه این فرهنگی جوان بدین شرح است:
سلام آقای استاندار
صادق طاهریان آموزگار مدرسه شهید لاجوردی روستای سرتنگ لیراب هستم و می‌خواهم رنج‌نامه‌ای از روستای سرتنگ لیراب برایتان بنویسم.
روستای سرتنگ لیراب در حدود 25 کیلومتری شهر دیشموک می‌باشد.
19 خانوار در این روستا زندگی میکنند که به همراه معلم این روستا به 20 خانوار می‌رسند.
دانش آموزان سرتنگ لیراب در کنار در‌س‌آموزی آبرسانی میکنند
مدت سه‌سال است که در این روستا مشغول فعالیت هستم و با تمام وجود رنج‌ها و سختی‌های اینجا را لمس کرده و با آلام و مصیبت‌هایی که این مردم بی‌توقع ، تحمل میکنند، آشنا هستم.
جناب آقای استاندار! می‌خواهم صریح باشم و شفاف و ساده بگویم .
در این روستا هنوز شیوه‌های صد‌سال پیش زندگی رایج است.
فقط به یک نمونه عجیب آن اشاره می‌کنم و آن برداشت محصولات کشاورزی است که با دواندن چارپایان بر روی محصول درو شده، به مدت حداقل 10 روز مشغول جدا‌کردن دانه‌های جو و گندم از کاه هستند.!
برداشت سنتی گندم به کمک باد
بعد تا ببینی باد با آنها همکاری می‌کند یا نه! اگر راه ارتباطی می‌بود دیگر مردم این روستا مجبور نبودند این کار طاقت‌فرسا را انجام دهند.
از دانش آموزان برایت بگویم، شاید باورتان نشود که بچه‌های مدرسه این روستا خیلی از میوه‌ها و غذاهای معمول را نمی‌شناسند و یا حتی تا کنون از صرف ساده‌ترین غذاها محروم بودند.
از سوء تغذیه شدید به دلیل نبود راه ارتباطی رنج می‌برند، دو سال پیش نوزادی بخاطر یک سرماخوردگی ساده فوت کرد که این به خاطر نبود راه ارتباطی و عدم آگاهی خانواده بود.
بیشتر دانش آموزان من تا حالا یک‌ساعت تلویزیون تماشا نکردند، چون تلویزیون ندارند ، اصلاً برق نیست که تلویزیون داشته باشند.
خلاصه فقر از تمامی جنبه‌ها، بر این روستا حکومت می‌کند.
در حالیکه روستاهای آجم ،سرآسیاب و رود ریش علی رغم مسیرهای ناهموارتری که نسبت به این روستا دارند از آب و برق و جاده و شبکه‌های ارتباطی برخوردارند اما این روستا با اینکه راهی بسیار هموار تا روستای مجاور یعنی "مورخانی" دارد از این خدمات محروم است.
متأسفانه منافع بعضی مسؤولان منطقه دیشموک از گذشته تا حال در سرپوش گذاشتن بر محرومیت مردم منطقه دیشموک از جمله این روستا بوده است.
مسوولین در ارائه گزارش به مقامات بالا همیشه می‌نویسند "همه چیز خوب است" در حالیکه نه حال من خوب است و نه حال مردم روستای سرتنگ لیراب!
امیدوارم که صدای اینجانب که صدای مردمی به معنای واقعی کلمه "محروم" است به سمع نظر شما برسد.
و سلام بر آنان که سزاوار سلام‌اند.
ن عزتپور ازاراده واستقامت شما فرهنگی عزیزکهاین روستا رابرای چندسال متوالی انتخاب کردی کمال سپاسگذاری رادارم شمااکنون برسرراه ترانزیتی ابریشم راهی که مرووطوس رابه تیسفون وصل می کرد.یه کم این ورتربهبهان راازطریق دژموک -لردوغان به اصفهان ازهمین نقطهٔ صعب العبوری که شماحضورداری هرروزهزاران کاروان تجاری .سیاسی وقشونهای جنگی ا زطریق تنگ باستانی شمشیر بریده که یکی ازاین عابرین ناصرخسرو قبادیانی بودعبورمیکردند که صدای غرش وهیاهوی عابرین وکاروانها وجنگ افزارها جنگی گوش فلک را کرمی کرد یعنی این مسیرنزدیک ترین و بهترین مسیرحمل ونقل وبکرترین وامن ترین وزیبا ترین راه بود که به علت فضایی که این مردم آفریدندبه این روز افتاد وسالهاست که من این فریادها راکشیده ام ولی منافع هیچ مسئولی درگزارش کذب نیست چراکه مامسئولی نداریم بلکه همهٔ اینها افرادی هستند که دشمنان توسعهٔ این سرزمین ازمیان جاهل ترین افراد که باید دهانشان رابرروی همهٔ حقایق ببندند انتخاب میکنند پس باشند تادمیدن صبح دولتشان .درپایان عرض کنم که نه حال من خوب است ونه حال مردم
ادامهٔ کامنت قبلی ن عزتپورخواستم بگم که راستش را بخواهید نه حال من خوب است نه حال مردم کهگیلویه خصوصاً مردم دیشموک