هدایت هاشمی که این روزها مشغول بازی در تئاتر سردار است عکسی جالب از خودش منتشر کرد و یادداشتی که دکتر مسلم ناظری مترجم و شاعر معاصر براى نمایش سردار نوشترا انتشار داد.
برادر! دنیای ما دنیای مصرف و شاید دنیای ساخت مصرف است آن گونه که تافلر چهل سال پیشتر وعده داد. همه با هم دارند می سازند و همه چیز را هم مصرف می کنند. حالا در جامعه ای استعمار زده که از گذشته خود بریده شده همه چیز باید شبیه ارباب شود از فرم بینی گرفته تا ژست های روشنفکری! وقتی ارباب به صلح می فرماید و قصد خلع سلاح هرکس جز خود را دارد تو حتی از مرثیه برای شهیدان خود هم محرومی. سردار ندای صلح می دهد و به تماشاگرش شاخه زیتون تعارف می کند، مهم نیست. این که از خون ریخته شده برائت نمی جوید و طلبکارانه خود را به عنوان ولی دم و شاکی و قاضی Judge به طور همزمان بر کرسی قضاوت Judgment نمی نشاند و عافیت طلبانه نمی گوید آخی! بیچاره ها همه از خریتشون تلف شدن! این کم جرمی نیست.
سردار چیزی را شکلات پیچ به تماشاگرش کادو نمی دهد تا مصرف کند. تماشاگر را بر صندلی می نشاند و می گوید بنشین تا برایت روایت کنم بقیه را در اندیشه و احساس خودت با من گام به گام همراهی کن! این برای جماعتی که به نوستالژی های ابلهانه دهه شصت خو گر شده تا باور کند کودکی نکرده و الان محق است بالغانه رفتار نکند گران است.
بله برادر! چندان که چون پرگار آهسته خود را از این عرصه رعایای مشبه به ارباب کنار می کشیم آنان از راهی به دنیای ما ورود می کنند و بر تمام یادگارها و گنیجینه هایمان چنگ می کشند. بی اجازه به تمام تاریک خانه هایمان سرک می کشند و وقیحانه توصیه می کنند اینجا را خراب کن! آن جا را تیغه بکش! صبح تا شب بیاندوز و مثل من برای ارباب هزینه کن!