استان کهگیلویه و بویراحمد لر نشین است، در این استان بیش از 18 هزار معلول زندگی می کنند یعنی بیش از 18 هزار نفر نیاز به همراهی و همدلی دارند اما خانواده های این افراد چقدر به آنها اهمیت می دهند، چقدر اعتقاد دارند که این افراد هم باید همچون سایرین زندگی کنند.
آری به راستی معلولیت می تواند محدودیت نباشد اما این شعار در صورتی می توان به واقیعت بپیوندد که این معلولان حمایت شوند این معلولان انگیزه ای برای زندگی کردن داشته باشند.آنها باید حس کنند که برای این جامعه مفید هستند باید حس کنند که می توانند همچون سایرین درآمدی برای خودشان داشته باشند این افراد تا احساس مفید بودن نکنند نمی توانند انگیزه زندگی داشته باشند.
برای تهیه گزارش به یکی از مرکز آموزش دخترانه معلولان بالای 14 سال سن رفتم در بدو ورود به این مرکز دو خانم معلول در حیاط خانه نشسته بودند مثل اینکه منتظر چیزی بودند که بعد از گزارش متوجه شدم منتظر سرویس بودند که آنها را به خانه هایشان ببرد.
داخل این مرکز بسیار دلچسب و جذاب و دست ساخته های این بانوان معلول به دیوار ها آویزان بود دست ساخت هایی که در ابتدا فکر نمی کردم کار همین بانوان معلول است.
سمت راست راه رو تابلویی توجهم را جلب کرد بر روی این تابلو سوره حمد نوشته شده بود که وقت برگشتن درباره این تابلو پرسیدم گفتند این تابلو با همکاری بانوان معلول این مرکز ساخته شده است و موارد به کار رفته در آن ساقه گندم است که بسیار زیبا بود.
مریم خالدی فر مسئول این آموزشگاه است که چند دقیقه ای با وی گفت و
گو کردم و در این چند دقیقه حرف های جالبی را مطرح کرد که می تواند
درددلهایی با مسئولان اسمش را گذاشت چرا که واقعا دلی پر از درد داشت، نه
برای خودش برای بانوان معلول نه تنها بانوان بلکه برای همه معلولانی که در
این استان زندگی می کنند.
مریم خالدی فرمسئول مرکزحرفه آموزی دخترانه معلول ذهنی بالای چهارده سال
آفرینش گفت: معلولان در این استان جایگاهی ندارند و آنگونه که باید به
معلولان اهمیت نمی دهند.
خالدی فر با همه دل پری که از مسئولان داشت ادامه داد: یک معلول
واقعا می تواند خودش درآمد داشته باشد، می توان خودش خرج زندگی اش را بدهد
اما در استان کهگیلویه و بویراحمد آنگونه که باید حمایت نمی شوند، چند
مرکزی هم که برای آموزش این معلولان در استان وجود دارد مشکلات بسیار
زیادی دارد که متاسفانه بر طرف نمی شوند و هیچ مسئولی گوشش بدهکار نیست.
وی بیان کرد: این مرکز به عنوان یک مرکز آموزشی مشکلات بسیار زیادی دارد که نیاز به همکاری و کمک مسئولان و حتی مردم است.
مسئول مرکز آموزشی آفرینش گفت: 39 معلول در این مرکز حضور دارند و به آنها
آموزش هایی از جمله گل سازی، قاب سازی، نقاشی، طراحی، چرم سازی، نمد و
عروسک سازی آموزش داده می شود.
خالدی فر با بیان اینکه بسیاری از هزینه هایی که در این مرکز آنجام
می شود علاوه بریارانه دریافتی ازبهزیستی گاهی نیز به صورت شخصی برای
مواداولیه هزینه می کنیم، گفت: در میان عدم حمایت مسئولان و بهزیستی
خانواده های معلولان نیز کمک و همراهی های لازم را ندارند هیچ کمک هزینه
از طرف خانواده ها نیز به این معلولان نمی شود.
من انتظار
دارم حداقل از این مقدار یارانه ای که بهزیستی به حساب معلولان پرداخت می
کند خانواده ها مقداری از آن را برای آموزش فرزندانشان و تهیه مواد مورد
نیاز برای کار آنها هزینه کنند اما متاسفانه این کار را انجام نمی دهند.
مسئول مرکز آموزش دختران معلول بالای 14 سال سن با بیان اینکه معلولان هم باید زندگی کنند وانگیزه کار کردن داشته باشند ، گفت: دست ساخت های این معلولان بسیار زیبا و دیدنی هستند اما متاسفانه فردی که بتواند این دست ساخت ها را بخرد نیست و همه این آنها را نگه داشته ایم. خرید این دست ساخته ها می تواند کمک بسیار زیادی برای این بانوان باشد چرا که وقتی یک نفر در جامعه احساس مفید بودن داشته باشد علاوه بر اینکه انگیزه اش افزایش پیدا می کند امید به زندگی نیز بیشتر از گذشته می شود.
خالدی فر عنوان کرد: یکی دیگر از مشکلات این مرکز نداشتن یک خودروی مناسب برای جابه حایی معلولان است این مرکز تنها یک پراید دارد و این پراید باید از ساعت دوازده ظهر تا ساعت سه ظهر مدام بیاید و برود تا بتواند همه معلولان را به خانه هایشان ببرد این کار علاوه بر اینکه هزینه بر است وقت زیادی را نیز می گیرد.
به مراکز مختلفی از جمله صنایع دستی و گردشگری استان و شهرستان، صندوق مهر امام رضا و صندوق کار آفرینی امید مراجعه کردم اما هر بار با بهانه ای ما را رد کردند.از همه مسئولان در خواست داریم که برای حمایت معلولان و ایجاد انگیزه در آنها تلاش کنیم چرا که این افراد نیز حق زندگی دارند.
در زیر برخی از این دست ساخت های بانوان معلول به نمایش گذاشته می شود اگر فردی تمایل به خرید این دست ساخت ها داشته باشد می تواند با ما تماس و یا به این مرکز مراجعه کنند.
منبع :ایل بانو
