تلنگر فرهنگی پلاسکو به جامعه

تقدیم به آتش نشان های فداکار که هرچند وصف عظمت رفتارشان در قالب الفاظ و در این مقال نخواهد گنجید لکن لازم شد قلم عاجز خود را لختی بر انان بگریانم.آنگاه که شعله های سرکش , خشمگین و سوزان آتش رو به خشم و خروش بود , جان بر کف وبی محابا به پیکارش رفتند و از خشم کهنسال شعله های پرگداز که بی رحمانه همه چیز رامی بلعید نهراسیدند و با شهاب صولتشان دیو بی تفاوتی را سوزاندند و چه زیبا ودیعت جان را به قابض ارواح سپردند

ساختمان معظم به زمین نشست و شما فرشته وار به آسمان پرواز!
جانا,حادثه جانگداز بود و جانسوز و جانکاه .
اما نگاهی دیگر وبیانش به زبانی دیگر.در فرهنگ انگلیس به آتش نشان فایرفایتر میگویند یعنی کسی که به جنگ با آتش میرود و این مناسب تر است برای این دلاوران. زیرا انها دانسته به جنگ با اتش وندانسته به جنگ با بتن و اسکلت و رفتار ناصحیح جامعه رفتند. پس آنها شهید واقعی و مبارزینی سر سخت بودند عظمت رفتار آنان اگربیش از فداکاری ریزعلی آن دهقان فداکار و حماسه حسین فهمیده نباشد کمتر نخواهد بود .کاش میشد به انها درجه داد. به طور مثال میگفتیم شهید سردار فلانی.فعلشان آخرین حد عملیات شهادت طلبانه , در قالب یک حماسه ملی بود.
در حادثه پلاسکو چند بعد و زاویه برای مطالعه و نقد وجود داشت
600 واحد تجاری که عمدتا تولید کننده و فروشنده پوشاک بودند با تمامی سرمایه, دستگاه , حسابها به زی خرواری از بتن و آتش و.. رفتند و نابود شده و به تلی از خاک مبدل گردیده اند .
امداد رسان هایی که برای امداد هموطنانمان به جای استمداد از هموطنان,مجبور به التماس و عتاب جهت باز کردن راه شدند.
خلاصه کنم من دریافته ام که برای کاهش ابعاد حادثه شمع و بنر و پرچم سیاه و دسته گل هر چند لازم اما کافی نبود.
1_بیاییم به جای عزاداری کردن برای آنها به فکر تبلیغ آرمان و فکر و شجاعت و ایثار آنها باشیم تا این روحیه تمامی صنوف اعم از قاضی,پزشک, وکیل , راننده تاکسی و مغازه دار و همه اقشار جامعه رسوخ پیدا کند
2_بیاییم به فکر کارگران از کار بیکار شده باشیم و در جهت بازسازی سرمایه مادی معنوی و اجتماعی آنها با خرید پوشاک ایرانی به آنها کمک کنیم.
3_پلاسکو معدن پوشاک ایران بود . طبیعتا در این صنف ,از سراسر کشور با آنها مراودات تجاری داشتند پس قرض و سفته و چک وجود داشته که به کلی معدوم گردیده و اکنون از منظر حقوقی طلب انان که مبتنی بر این اسناد تجاری بوده است قابل اثبات نیست. نباید با معدوم شدن آنها به فکر فرار از دین خود باشیم زیرا برخلاف وجدان و عدالت و انسانیت خواهد بود. .
4_600 واحد تجاری برای این تولید کننده ها لازم است. بیاییم از این شرایط بوجود آمده فرصت طلبی مادی و مالی غیر اخلاقی نکنیم.
5_بیاییم خودروهای امداد رسان را در جهت ادامه حرکت کمک کنیم بالاخره شاید خدای ناکرده دیر یا زود نوبت ما هم بشود که منتظر کمک و رسیدن آنها باشیم
6-حس همدردی خود را نه تنها با شمع و گل و بنر و .. بلکه در نگاه و معاشرت , یاری و هم دمی, محبت و.. نشان دهیم
7-در پی سوبرداشت و مدیریت منفی بحران و گرفتن انگشت اتهام به سمت دیگران به منظور رفع مسوولیت از خود نباشیم
اما دو سوال
1_چقدر سعی در تزریق این حرکت ارزشی به فرهنگ زندگیمان علی الخصوص در زندگی شغلیمان نمودیم؟
2_تمامی بانک های تهران بصورت شعبه به شعبه پیام و بنر تسلیت زدن اما ایا هیچ کدام وام یا تسهیلات قرض الحسنه ای برای همدردی با متضررین پیش بینی کرده اند؟
2-1_اساتید دانشگاه و معلمان چقد سعی در ترویج و گسترش فرهنگ ایثار و غیرت شغلی به دانشجویان و دانش آموزان که شاغلین و مدیران آینده کشور هستند نموده اند؟
با گماردن رییس پلیس آگاهی تهران به ریاست آتش نشانی و نبود تخصص شغلی, متاسفانه امکانات و زیرساخت تخصصی و آموزش آتش نشانان در حد یک کلانشهر و یک پایتخت نبود. دیگری میگفت که همین باعث شد گردان بفرستیم و نفر برگردد.
و این تنها حادثه نبود بلکه درس عبرت و تجربه ای است به غایت بزرگ و هرچند نمی توان زمان را به عقب باز گرداند و از رخ داد چنین حادثه تلخی جلوگیری نمود اما می توان از رخ داد حوادث مشابه در آینده پیشگیری نمود زیرا تجربه را تجربه کردن خطاست.
شاید این حادثه تلنگری بود برای محک زدن امکانات و تلاش تمامی نهادهای مسوول و ستاد بحران پایتخت برای مقابله با حوادث اینچنینی و بزرگ تر از آن چرا که هنوز ساختمان های کهنی در پایتخت وجود دارد که از لحاظ قدمت همسان و یا بیش از ساختمان پلاسکو بوده و در آسمان پایتخت قد علم نموده و شایسته مراقبت می باشند. و سخن آخر اینکه " در خرد چگونه درخورد در صدمت "نخست!
مسعود جهادپور