اینجا مقبره مردانی از میان بهترین فرزندان سرزمین است که از جنس زمین نبودند، بزرگ مردانی که روزی سخاوتمندانه برای دفاع از وطن سینه سپر کردند و تقدیر بر این بوده که این شهدا به محض نوشیدن شربت شهادت جسم مطهرشان به شکل گمنام بماند اگر چه آنها نام‌اوران تاریخ‌اند و در بهشت جاودان حیات ابدی دارند.
همه ما باور داریم مهمان روی چشم جا دارد به ویژه اگر صحبت از شهیدان باشد اما برای این مهمانان چکار کردیم؟ این دیار شهیدپروری که 417 آلاله تقدیم کرده است رسم مهمان‌نوازی از فرزندان روح‌الله را نه تنها به خوبی ادا نکرده بلکه غربت را به گمنامی آنها افزوده است.
ورود این دو شهید گمنام به شهر ما در فروردین ماه سال 1392 همراه با استقبال باشکوه مردم انجام شد، اوج شکوه و حضور پرشور مردم دهدشت در مراسم تشییع این شهیدان ثابت کرد زینت گمنامی بر نام شهید، غربت او را بی‌معنا کرده و همگان او را تکه‌ای از وجود خود دانستند،مقدمش را گرامی داشتند و او را مسافر در ره مانده از عشیره خود پنداشتند.
مهمانان از راه رسیده به تدبیر مسؤولان وقت در بلندترین نقطه شهر به خاک سپرده شدند،ساماندهی یادمان شهدای گمنام به بنیاد حفظ آثار و نشر ارزش‌های دفاع مقدس واگذار و بسیج سازندگی به عنوان مجری پروژه انتخاب شد.
با گذشت 49 ماه از خاکسپاری شهدا اما وضعیت یادمان به شکلی است که هرگز در خور شأن شهیدان نیست،وضعیت اسفباری است که عرق شرم بر پیشانی مسؤولان می‌نشاند.
محل دفن پیکرهای یادگاران دفاع مقدس نشانی از یادبود و نمادی از استقامت و رشادت ندارد و مسؤولانی که در نطق‌های خود همواره دم از بیعت با شهدا می‌زنند و مسؤولیت خود را در مرهون جانفشانی این رزمندگان می‌دانند به ساماندهی یادمان شهدای گمنام بدین وضع اکتفا کرده‌اند.
ساماندهی یادمان در حد نصب اسکلت مانده و به شکل فجیعی رها شده است،حتی سنگ قبر معمولی و مشتی سیمان ندارند و این وضعیت مهجوریت این شهیدان را فریاد می‌زند.
هر چه زمان می‌گذرد مظلومیت شهدای گمنام در دیار ما آشکارتر و غربت این فرزندان فاطمه(س) بیشتر می‌شود،مرور روزها،ماه‌ها و سال‌ها از تدفین این شهدا نشان می‌دهد که تعصب و غیرت همه ما نسبت به مسئله ساماندهی نشدن یادمان روز به روز کمتر و کمتر شده است.
وضعیت نابه سامان یادمان شهدای گمنام در حالی است که امیر کریم‌پور مدیر فنی سازمان بسیج سازندگی کهگیلویه و بویراحمد در نشست دی ماه سال 95 که به منظور بررسی پروژه برگزار شده بود اعتبار هزینه شده در اجرای طرح را تاکنون 294 میلیون و 430 هزار تومان عنوان کرده و گفته بود این پروژه 65 درصد پیشرفت فیزیکی دارد.
در شرایطی که تصاویر گویاتر از هر متنی وضعیت آن را نشان می‌دهد بهتر بود این شهدا در بیابان‌های مناطق عملیاتی و جبهه‌ها می‌ماندند.
ای کاش مسؤولان در عمل و نه در شعار فراموش نکنند این صندلی‌ها،آرامش و آسایش امروز را مدیون چه کسانی هستیم.
گزارش و عکس از: طیبه‌سادات سعادتی‌نیک
