خبرهای ناخوشایندی که از شورای پنجم به گوش می رسد!/ شورای چهارم ،شورایی که شهوت تریبون و مصاحبه داشت!
شورای چهارم از همان ابتدا گرفتار غرور شد، شروع بدی داشت، ادامه آن بدتر بود، با دهدشت مظلوم و عزیز ما خوب تا نکرد، شهوت تریبون و مصاحبه داشت و عاقبت به خیر نشد.
آنچه که در زیر آورده شده است یادداشت ارسالی مخاطبان تابناک کهگیلویه و
بویراحمد است و این سایت محتوای آن را تایید یا تکذیب نمی کند. شما هم می
توانید نظر خود را در تایید یا تکذیب این مطلب بیان کنید.
سایه شورای چهارم دهدشت بر سر شورای پنجم می ماند؟!
امید می رفت کارنامه پرتلاطم شورای چهارم دهدشت با نه‌یِ تاریخی دهدشت به اعضای آن بسته شود! کمااینکه بسته شد اما بخش هایی از این پرونده پرحجم مفتوحه باقی خواهد ماند!
شورایی که قطعاً خوبی‌‌هایی هم داشت، اما سود و ثمرش در قیاس با انبوه حواشی و آبروریزی، به قدری ناچیز است که امروز به سختی می‌توان در مقام تجلیل و تقدیر از شورای چهارم سخن گفت. بگذریم از این‌که در آن برهوت، سه چهار عضو شورا، گاهی، قطره آبی به حلق تشنه شهر ریخته باشند؛ کاری به این بخش ماجرا نداریم. مخاطب این رنج‌نامه، کلّیت شورای چهارم است که اعضای آن، یا متخلف بودند (طبق آنچه که در رسانه ها و محافل شنیدیم) یا تماشاچیان تخلف!
چه پروژه هایی که برخی اعضای شورا را به نان و نوای خوبی رساند! پروژه هایی که یا به بستگان اعضای شورا داده شد یا پولش برای آنها بود.
ظرفیت‌های اشتغال و بهبود وضعیت شهر می‌توانست دو سه برابر وضعیت فعلی باشد؛ اما با کدام شورا؟ شورایی که به جای این که مدافع کارگر باشد، پشت کارگر قایم شد و از مظلومیت ذاتی این قشر بهره بُرد، مگر می‌توانست دغدغه اشتغال داشته باشد؟ شورایی که از باج‌گیری پنهان و پیدا ابایی نداشته‌باشد، چطور ممکن بود حامی فعالیت‌های سرمایه‌گذاری شود؟!
شورای چهارم و شهردار منتخب آنها، چهار سال تمام، نیروهای باتجربه و پاکدست شهرداری را دست‌وبال بست و از هیچ تلاشی برای دخالت در امور اجرایی شهر دریغ نکرد. به همین خاطر است که در کنار شور و شوق عمومی از انتخابات دور پنجم، امروز به نظر می‌رسد کارگران شهرداری، خوشحال‌ترین طیف اجتماعی شهر هستند که بدون دخالت‌های اجرایی شورا، می‌توانند به وظایف خود برسند.
مصوبات شورا، قانوناً از دو مسیر نشات می‌گیرد؛ یا لوایحی که از سوی شهرداری ارائه می‌شود، یا طرح‌هایی که خود اعضای شورا تدوین و تصویب می‌کنند. در چهار سال گذشته، ندیدیم و نشنیدیم که شورای چهارم، یک طرح برای رونق شهر و سهولت مردم ارائه دهد.
عمده وظایف شورای چهارم معطوف به اظهار فضل آقایان و خانم عضو شورا در نطق‌های پیش از دستور و بحث روی لوایح شهرداری بود. همین وظیفه نیز به قدری آلوده به خودنمایی بود که دستور کار شورا را به کلی منحرف می‌کرد.
شورایی که باید الگوی اخلاق و ادب می‌بود، در اکثر جلسات محفل بداخلاقی و پرده‌دری بود. با نزدیک‌شدن به پایان عمر شورای چهارم، به سختی می‌توان نکته‌ای فنی و تخصصی در باب مفاهیم توسعه شهری از این شورا به یاد آورد. نکته‌ای که تبدیل به اصل و قانون شود یا به عنوان «گفتمان شورای چهارم» در حافظه تاریخی شهر بماند، نیست. (هست؟)
در عوض، تا دلت بخواهد، انبوهی از گفتارهای هزل‌آمیز و لودگی و مزه‌پرانی، از شورای چهارم به یادگار مانده‌است که مطایبات ملانصرالدین در قیاس با آنها باید غلاف کنند.
شورای چهارم از همان ابتدا گرفتار غرور شد، شروع بدی داشت، ادامه آن بدتر بود، با دهدشت مظلوم و عزیز ما خوب تا نکرد، شهوت تریبون و مصاحبه داشت و عاقبت به خیر نشد.
با گذشت این چهار سال، اعضای شورای چهارم بیش از هر فرد و مجموعه دیگری، کارنامه مردودی خود را دریافت کردند. مردم هم به خوبی، عبرت آموخته‌اند که باید در انتخاب خود بیشتر دقت کنند. اما شنیده ها حاکی از آن است برخی درصددند یکی از اعضای شورای چهارم که انتقادات زیادی بر عملکرد و سابقه و حتی عناوین دهن پرکنش می رود، به مجموعه شهرداری که زخمها خورده است، وارد کنند تا همچنان دست شورای ناموفق چهارم بر این مجموعه کوتاه نشود. بااین شرایط نه تنها پرونده های قضایی مفتوحه خواهند ماند، بلکه یکی از مسببین ناکارآمدی شورا به دور پنجم راه خواهد یافت تا تمام کننده آنچه باشد که نتوانسته اند به حراج بگذارند!
شورای پنجم رای اعتماد گرفتند تنها بیم شورای پنجم، آن‌جاست که پشتوانه تحزّب آن، مخدوش به سیاست‌زدگی و جناح‌بازی شود. مسیری که در خلاف با وظایف خاص شورا و تاکیدات مقام معظم رهبری در خصوص پرهیز شورا از تعلقات سیاسی است. امید آن‌‌که شورای پنجم با مطالعه فراز و نشیب چهار دوره شورای شهر دهدشت، مسیر پویای نظارت و تصمیم‌سازی را به درستی بپیماید.
امید می رفت کارنامه پرتلاطم شورای چهارم دهدشت با نه‌یِ تاریخی دهدشت به اعضای آن بسته شود! کمااینکه بسته شد اما بخش هایی از این پرونده پرحجم مفتوحه باقی خواهد ماند!
شورایی که قطعاً خوبی‌‌هایی هم داشت، اما سود و ثمرش در قیاس با انبوه حواشی و آبروریزی، به قدری ناچیز است که امروز به سختی می‌توان در مقام تجلیل و تقدیر از شورای چهارم سخن گفت. بگذریم از این‌که در آن برهوت، سه چهار عضو شورا، گاهی، قطره آبی به حلق تشنه شهر ریخته باشند؛ کاری به این بخش ماجرا نداریم. مخاطب این رنج‌نامه، کلّیت شورای چهارم است که اعضای آن، یا متخلف بودند (طبق آنچه که در رسانه ها و محافل شنیدیم) یا تماشاچیان تخلف!
چه پروژه هایی که برخی اعضای شورا را به نان و نوای خوبی رساند! پروژه هایی که یا به بستگان اعضای شورا داده شد یا پولش برای آنها بود.
ظرفیت‌های اشتغال و بهبود وضعیت شهر می‌توانست دو سه برابر وضعیت فعلی باشد؛ اما با کدام شورا؟ شورایی که به جای این که مدافع کارگر باشد، پشت کارگر قایم شد و از مظلومیت ذاتی این قشر بهره بُرد، مگر می‌توانست دغدغه اشتغال داشته باشد؟ شورایی که از باج‌گیری پنهان و پیدا ابایی نداشته‌باشد، چطور ممکن بود حامی فعالیت‌های سرمایه‌گذاری شود؟!
شورای چهارم و شهردار منتخب آنها، چهار سال تمام، نیروهای باتجربه و پاکدست شهرداری را دست‌وبال بست و از هیچ تلاشی برای دخالت در امور اجرایی شهر دریغ نکرد. به همین خاطر است که در کنار شور و شوق عمومی از انتخابات دور پنجم، امروز به نظر می‌رسد کارگران شهرداری، خوشحال‌ترین طیف اجتماعی شهر هستند که بدون دخالت‌های اجرایی شورا، می‌توانند به وظایف خود برسند.
مصوبات شورا، قانوناً از دو مسیر نشات می‌گیرد؛ یا لوایحی که از سوی شهرداری ارائه می‌شود، یا طرح‌هایی که خود اعضای شورا تدوین و تصویب می‌کنند. در چهار سال گذشته، ندیدیم و نشنیدیم که شورای چهارم، یک طرح برای رونق شهر و سهولت مردم ارائه دهد.
عمده وظایف شورای چهارم معطوف به اظهار فضل آقایان و خانم عضو شورا در نطق‌های پیش از دستور و بحث روی لوایح شهرداری بود. همین وظیفه نیز به قدری آلوده به خودنمایی بود که دستور کار شورا را به کلی منحرف می‌کرد.
شورایی که باید الگوی اخلاق و ادب می‌بود، در اکثر جلسات محفل بداخلاقی و پرده‌دری بود. با نزدیک‌شدن به پایان عمر شورای چهارم، به سختی می‌توان نکته‌ای فنی و تخصصی در باب مفاهیم توسعه شهری از این شورا به یاد آورد. نکته‌ای که تبدیل به اصل و قانون شود یا به عنوان «گفتمان شورای چهارم» در حافظه تاریخی شهر بماند، نیست. (هست؟)
در عوض، تا دلت بخواهد، انبوهی از گفتارهای هزل‌آمیز و لودگی و مزه‌پرانی، از شورای چهارم به یادگار مانده‌است که مطایبات ملانصرالدین در قیاس با آنها باید غلاف کنند.
شورای چهارم از همان ابتدا گرفتار غرور شد، شروع بدی داشت، ادامه آن بدتر بود، با دهدشت مظلوم و عزیز ما خوب تا نکرد، شهوت تریبون و مصاحبه داشت و عاقبت به خیر نشد.
با گذشت این چهار سال، اعضای شورای چهارم بیش از هر فرد و مجموعه دیگری، کارنامه مردودی خود را دریافت کردند. مردم هم به خوبی، عبرت آموخته‌اند که باید در انتخاب خود بیشتر دقت کنند. اما شنیده ها حاکی از آن است برخی درصددند یکی از اعضای شورای چهارم که انتقادات زیادی بر عملکرد و سابقه و حتی عناوین دهن پرکنش می رود، به مجموعه شهرداری که زخمها خورده است، وارد کنند تا همچنان دست شورای ناموفق چهارم بر این مجموعه کوتاه نشود. بااین شرایط نه تنها پرونده های قضایی مفتوحه خواهند ماند، بلکه یکی از مسببین ناکارآمدی شورا به دور پنجم راه خواهد یافت تا تمام کننده آنچه باشد که نتوانسته اند به حراج بگذارند!
شورای پنجم رای اعتماد گرفتند تنها بیم شورای پنجم، آن‌جاست که پشتوانه تحزّب آن، مخدوش به سیاست‌زدگی و جناح‌بازی شود. مسیری که در خلاف با وظایف خاص شورا و تاکیدات مقام معظم رهبری در خصوص پرهیز شورا از تعلقات سیاسی است. امید آن‌‌که شورای پنجم با مطالعه فراز و نشیب چهار دوره شورای شهر دهدشت، مسیر پویای نظارت و تصمیم‌سازی را به درستی بپیماید.
