حماسه حسین( ع)
ظلم و ستم از هر نوعی که باشد قابل نکوهش و سرزنش است ، و هرگز پذیرفتنی و قابل تحمل نیست ، اگر به فطرت حقیقی انسانها توجه شود احدی ستمگر و جانی به این دنیا گام نگذاشته و نخواهد گذاشت پس آنچه سبب میشود انسان ظالم و ستمگر شود و به روایت تاریخ ، یزید و همچون امثال یزید گردد شرایط حاکم و پیش رو خواهد بود بنابر این در مقابل ستم ایستادن و حتی مبارزه کردن و اقدام در راه رهایی از محکومیت به ناحق از جانب هر کسی باشد ستودنی هست ، حال آن شخص هرکس باشد و از هر نژاد و ملیتی باشد و حتی مربوط به هر زمانی باشد واجد ستایش است
در تاریخ سپری شده بر فرزندان بشر اندک کسانی بوده اند که برخلاف جریان حاکم بر جامعه خود با شجاعت و جسارت دست به مخالفت زده و به عبارتی دیگر بر
خلاف قاعده و یا جهت رودخانه شنا کرده اند و این شگرد بی نظیر آنها سبب گردید تا در تاریخ جاودانه بمانند و برای نسلهای بعدی الگو و یا اسطوره گردند
لذا در میان این اندک اشخاص ، کسی که رویداد کم نظیر و شاید بی نظیری را رقم زد حسین ع بود و حماسه ای بی نظیر بپا نمود
که با تمام. اسطوره سازیهای تاریخ متفاوت بود
این حماسه به نسبت سایر حماسه ها از وجوه متمایزی برخوردار است که در این مقال مجال پرداختن به آنها نیست
لذا از وجوه متمایز حماسه حسین ع این بود که شعار دین و انسانیت را با هم تلفیق نمود و از سوی دیگر در این عرصه دست از تمام تعلقات و وابستگیها شسته است و مقهور ترس و تطمیع نگردیده است
و چه بسا به انچه که بر خود و بستگان خود ممکن بود اتفاق بیفتد برای وی از نگاه عقلی قابل پیش بینی بود ، با این وصف هرگز به ذلت تن نداد و خود و بستگان خود را در اقیانوس بیکران حوادث بیفکند
و از سوی دیگر حسین ع با پیشینه سببی و نسبی که داشت در کنار آمدن با یزید و ایادی آن می توانست بهترین دنیا را برای خود و بستگان خود ببار آورد اما نگاه به کرامت و شرافتی که بر اساس آنها تربیت شده و به باورش رسیده بود مانع این رویکرد گردید
پس آنچه در تاریخ گواهی خواهد داد این است که حسین ع نادرترین
حماسه ساز تاریخ بشریت
است کمتر کسی به رخدادی
که حسین ع دست زده است اقدام نموده است این بود که حسین ع تسلیم دنیا و تکبر و هیاهوی آنهایی که در مقابل وی قرار گرفتند نشد
آری پدیده عاشورا به رهبری و امامت حسین ع چراغی فروزان بر تارک تاریخ است و اما بعد از این رخداد بزرگ ، این مهمترین جریان اسطوره ای تا چند قرن در پشت دیواره های ضخیم حاکمیت و نقمت کم رنگ گردید تا اینکه در قرنهای بعدی بواسطه ضعیف شدن خلفای عباسی این چراغ فروزانی که گرد و خاک ماتم بر ان نشسته بود توسط صفویان و از سوی دیگر آل بویه به عرصه اجتماع کشیده شد
اما متاسفانه بر این حماسه اسطوره ساز ، جفای بسیار روا داشته شد ان هم بواسطه ایجاد حاشیه هایی که حکایت از خرافات دارد
این شاخ و برگها از جانب دو گروه وارد این عرصه شده اند
گروه اول : کسانی که با هدف خاص به جهت تضعیف نمودن این پدیده بی نظیر به روایت سرائیهای غیر معقول دست زده اند
گروه دوم : افراد ساده دلی بوده و هستند که از مجرای احساسات به ترویج حاشیه هایی می پردازند که ممکن است این حماسه بی نظیر را در آینده جامعه ، آسیب پذیر کنند کما اینکه اکنون این وزش نامبارک در جامعه شیعیان دارد مرسوم می گردد و می بینیم که
آدمهای نا آگاه و ساده دل بیشترین نقش را در پراکندن خرافات دارند
مثلا آنجایی که قومی بر درگه حسین همانند سگان واق واق میکنند
یا در مدیحه سرایی پا را از حوزه عقل فراتر گذاشته و چیزهایی بر زبان می رانند که واقعا چندش اور است
و در جایی دیگر زنجیر در آتش گداخته نموده و بر بدن خویش می نوازند
و یا در جایی دیگر شمشیر بر فرق خود می زنند
تا جایی که در این مسیر و به بهانه مستی در راه حسین ع اقدام به خود زنی و خود کشی میکنند
یا انجایی که بعضی از مداحها این حماسه را ابزار دخل و درامد خویش نموده اند
و شاید دهها کار دیگر که در حوزه عقل جایگاهی ندارد و این ارادت بر حماسه حسین ع در میدان عقل کاملا مردود است
حال آنکه مهمترین هدف حسین ع از خلق این حماسه امر به معروف و نهی از منکر بوده است و از طرفی دیگر طرح بی نظیر روشنگری بر علیه ستم ستمگران ، حال این ستمگر یزید ان زمان یا هر یزیدی در هر زمانی دیگر باشد
در پایان حماسه حسین ع بواسطه ویژگیهای خاص خود در تاریخ بشر منحصر به فرد است
جهان آرا. حبیب
۹۶/۷/۷
