آنچه که در زیر آورده شده است یادداشت ارسالی مخاطبان تابناک کهگیلویه و بویراحمد است و این سایت محتوای آن را تایید یا تکذیب نمی کند. شما هم می توانید نظر خود را در تایید یا تکذیب این مطلب بیان کنید.
کارتخوان
به قلم سید غلامعباس موسوی نژاد
امروز، بعد از چند روز انتظار و مراجعه بی حاصل، برای دیدن یکی از کارمندان ادارات، چشم به خیابان، دوخته بودم. جلوی در اداره مشغول کشیک بودم که پژوی نقره ای از راه رسید.
کارمند مورد نظر، تشریف آوردند، ملتمسانه دنبالش راه افتادم، به اتاقی رفت و دفتری را امضاء کرد.
کنار امضایش، نوشت هفت و پانزده دقیقه ، درحالیکه ساعت نه وچهل دقیقه بود. پشت سرش وارد اتاق شدم که با تحکم گفت: بیرون باش تا صدایت بزنم!!! رفتم و چند دقیقه بعد، صدایم زدند و نامه ام را بعد از شانزده روز، امضا کردند....
خوشحال و خندان بیرون آمدم، احساس کردم، امروز روز خوش شانسی منه، به سمت اداره دیگری رفتم که بیش از بیست روز بود که کارمند مربوطه را زیارت نکرده بودم.
گاهی می رفتم می گفتند، صبح اومده ورفته، صبح می اومدم، می گفتند که آخر وقت میاد.
بعد از چند روز رفت و آمد بی حاصل، پیش رییسش شکایت کردم، رییسش هم با ابراز نارضایتی و برای احترام به حقوق ارباب رجوع و تسکین دل بنده، قسم خورد که در سال نود و شش، فقط یک نامه، پاسخ داد و یک نامه که مربوط به خودش بود، برای اداره نوشت....
بالاخره با آن پیش زمینه، مأیوسانه به اداره رسیدم، در حالیکه ساعت ده و نیم شده بود.
به اتاق کارمند نامبرده رفتم.
سلام وعرض ادب و احترام کردم، با علیکم سلامی از روی بی میلی مواجه شدم.
در حالیکه لیستی را امضاء می کرد، از بالای عینک نگاهی به من انداخت وگفت کارت چیه؟ گفتم: فقط امضای شما مانده است که بتوانم پروانه بگیرم، ممنون می شوم، امضاء بفرمایید.
چشمتان روز بد نبیند، نگاهم به روی میز افتاد، فکر بد نکنید! یک کارت خوان بود، فکر کردم خراب است، اما اینجا چه می کند؟ گفتم اجازه هست یک کارت شارژ بگیرم؟ گفت : مشکلی نیست.
فقط می خواستم، از سالم بودنش مطمئن باشم.
کارت شارژی گرفتم و تشکر کردم، بعد پرسیدم ببخشید پول خدمتتون نیست، کارت بکشم؟ گفت فقط صد تومن دارم. از آقای ش .ب بپرسید شاید بیشتر داشته باشد و... یعنی اتاق کناری هم کارتخوان دارد؟
کمی معطل شدم، خیلی با حوصله امضاء می کرد، می خواست شبیه هم باشند، البته لرزش دستش مزید بر علت بود.
ورقه تاریخ نداشت ولی امضاء می شد.
بعد از نگاه معنا داری به ورقه بنده، امضایی با دست های لرزانش پای ورقه کرد و گفت : این تاریخ ها را بنویس تا امضاء کنم.
شروع کردم از اول مهرماه تا امروز، بعد چند امضای دیگر مانده بود، زحمتش را کشید و یکی از همکارانش را صدا زد وگفت این ورقه را به واحد حضور وغیاب بده....
داشتم ازتعجب شاخ در می آوردم، یعنی یک کارمند دولت جمهوری اسلامی، فرم حضور و غیاب روزانه را در پایان ماه امضاء می کند؟
با خودم فکر می کردم که آیا حقوق این کارمند، نان حلال محسوب می شود؟
تشکر کردم و از اداره بیرون آمدم، آنقدر مشغول فکر بودم که پایم به رکاب درب گیر کرد و با صورت زمین خودم و ورقه هایی که به زحمت بدست آورده بودم، روی پله ها پراکنده شد، مثل حواسم که از دیدن این رفتارها، پراکنده شده بود.
واقعا کارمندی که مزد حضورش را در اداره می گیرد، نباید حداقل در اداره حضور داشته باشد؟
ما برای آباد کردن مملکت چه وظیفه ای داریم؟
چه کسی در عقب ماندن ما مقصر است؟
با احترام و آرزوی شادکامی و تندرستی
سید غلامعباس موسوی نژاد(خدامیان)
