منجیان فراموش شده و رسالت های خاک خورده

اگر معلمی «عشق» است و «عاشقی» و اگر گره کار عظیم تعلیم و تربیت که کاری است کارستان و هنر خود خداوند است و او این هنر را به رسولان خود و رهروان راه آنها یعنی  معلمان تفویض کرده است، بر دست معلمان گشوده می شود،  آنگاه شرح این هنرنامه با همزمان شدن میلاد منجی عالم بشریت؛ دوازدهمین اختر تابناک آسمان ولایت وامامت در دوازدهم اردیبهشت ماه که تصادفا روز معلم نامگذاری شده است، واقعا «راه رسم عاشقی» است و چه شیرین و عشق آفرین. امید آمدن منجی، شیرین‌ترین انتظارهاست و درک حکمت این انتظار زمینه‌ساز تعالی خودسازی و تکامل خواهد بود. ضمن تبریک فرارسیدن ولادت باسعادت حضرت مهدی (عج)،یگانه منجی عالم بشریت؛ امید آن دارم که هرچه زودتر چشمان منتظران و مشتاقان به دیدار و ظهور آن عزیز روشن و منور گردد. *الّلهُمَّ عَجِّل لِوَلیکَ الفَرَج* *سرمست و خندان اندر آ، ای یوسف کنعان من* السلام علیک یا اباصالح المهدی ادرکنی. از دیگر سوی نیز، روز معلم را به محضر تمامی هم‌وطنان عزیز به‌ویژه معلمان عزیز و جامعه بزرگ تعلیم و تربیت، تبریک و تهنیت عرض می نمایم. بر کسی پوشیده نیست که مقدرات بزرگ‌ترین فرهنگ‌ها و کشورها چگونه در کلاس‌های کوچک مدارس رقم می‌خورد. در حقیقت معلمان در ساعات کاری خود در حال ترسیم مختصات آینده کشور خویش‌اند و همان‌ها هستند که می‌توانند عزت و عظمت را قرین این آینده سازند. پس با این توصیف چه انسانی بزرگ‌تر از معلم و چه پیشه‌ای دوران‌سازتر از معلمی است؟ تکریم و تعظیم معلم، تکریم و تعظیم علم است. تجلیل از معلم، سپاس از انسانی است که غایت آفرینش را تامین می کند و سلامت امانت هایی راکه به دستش سپرده اند تضمین می کند. هر جا کامی شیرین و سایه ی مهری گسترده است حضور معلم را، پیدا یا پنهان، می توان یافت. بی شک جامعه ای که همواره حرمت معلم را پاس می دارد، آهنگ رشد و تعالی آن شتاب بیشتری می یابد و سلامت علمی و معنوی آن تضمین می شود و جامعه ای که قدردان خوبان خود نباشد به مرگ خوبی ها و فضیلت ها رضایت داده است و چه مایه تنگ نظری است عمری با آفتاب زیستن و از آفتاب نگفتن! پس تو را سپاس ای معلم؛ ای برخاسته از مهر انبیایی و ای مهربان روزهای کودکی ام، ای که نفس هایت، رسولان روشنی است و واژه هایت، ساده ترین ترجمه ی فصول است. راستی را، هر تار موی سپیدی بر جبینتان حکایت از رنجی دارد که برای روشنی اندیشه ی ما برخود هموار ساختید و هر انحنایی بر گرده های نحیفتان، حکایتگر بار سنگینی بود که برای اعتلای ما بر دوش کشیدید. ای کوه عظمت و صلابت، با همان سربلندی همیشگی ات لبخند بزن که امروز به حکم ادب، سر بر آستان شرمندگی ات خم کنم و از خدای خود بخواهم نام تورا تا جاودانگی زمانه، جاویدان بدارد. بی سبب نیست که مقام معلم مقام والا یی است. واژه معلم، جزو واژه های مقدس است. در جامعه ما، که اساس در تعلیم و تزکیه و تربیت قشرهای گوناگون است، معلم مقام ویژه ای دارد. اهمیت هر کار را باید با نقش و ارزش آن سنجید، از همین روی؛ معلمان، در مقامِ معماران نسل آینده‌ی ما، ایجاب می‌کند تا فضایی فراهم شود که خردمندترین و کاردان‌ترین افراد جامعه در این شغل شریف، احساس رضایت و خوش‌بینی داشته باشند. نباید فضای شغلیِ فرهنگیان و جایگاه اجتماعی آن‌ها به سمت و سویی برود که بهترین‌های علمی و نخبگان، اشتیاقی به پذیرش مسئولیت معلمی نداشته باشند. برای معلمی که درگیر دغدغه‌ی حقوق و معیشت خویش باشد، بسیار سخت خواهد بود که از عهده‌ی مسئولیت آموزش و پرورش فرزندان جامعه به درستی برآید. اگر فرهنگیان عزیز ناگزیر باشند برای تأمین نیازمندی‌های اساسیِ زندگی خود، به شغل‌هایی روی آورند که با جایگاه اجتماعی آنان سازگار نباشد، این امر موجب خواهد شد که نگاه جامعه به منزلت والای فرهنگیان نگاه کریمانه‌ای نباشد. تنزّل جایگاه معلم در هر جامعه‌ای مساوی است با بی‌ارزش شدن فرهنگ، دانش و آگاهی در آن جامعه. باید فضایی فراهم شود که نخبگان در میان گزینه‌های مختلفی همچون پزشکی، مهندسی و… مشتاق آن باشند که به معلمی روی آورند. باید این را دانست که فایده‌های ایجاد چنین فضایی برای فرهنگیان در جامعه بسیار بیشتر از هزینه‌های آن خواهد بود. ورودِ معلمان در مسائل اجتماعی و همراهیِ دانش‌آموزان و خانواده‌ها با ایشان در این مسیر، یکی از نیازهای اساسیِ جامعه‌ی امروز است. مسائلی چون حفاظت از محیط زیست، مهرورزی و کمک به هم‌نوعان‌، آگاهی از مسائل دینی و اعتقادی، آشناییِ مردم با حقوق شهروندی و قانون‌مداری، مواردی هستند که فرهنگیان امروز می‌توانند نقش بسیار مهمی در آموزش و آشناییِ جامعه با آن‌ها داشته باشند. امروزه معلمین ما باید، دانش آموز را به معنی واقعی کلمه، آموزنده ی دانش و استادان ما دانشجو را به معنی واقعی کلمه جوینده ی دانش سازند و این کار جز تقویت انگیزه های دورنی او نیست. رکود اقتصادی سریع به چشم می آید، اما ظاهرا کسی به فکر رکود علمی نیست. هر چند معلمان، انسان های فرهیخته و فاضلی هستند اما برای ارتقای سطح علمی آنها، هیچ برنامه ی مشخصی وجود ندارد به طوری که اگر معلم به جز مطالعه همان کتاب های مدرسه ای هیچ کتابی را مطالعه نکند هیچ اتفاقی در طول دوره خدمتش برایش نمی افتد و زمینه اجبار به مطالعه و به روز شدن اطلاعات معلمان در آموزش و پرورش فراهم نشده است. هر چند با این وجود فرهنگیان عزیز اهل مطالعه و تحقیق هستند. امید آن است که مسئولین امر چاره ای بیندیشند و با برطرف شدن مشکلات معلمین عزیز، زمینه ی تحقیق،پژوهش و … آنها نیز، جهت خدمت بهتر به فرزندان این مرز و بوم فراهم گردد. —————————— پادشاهی پسر به مکتب داد لوح سیمینش بر کنار نهاد بر سر لوح او نبشته به زر جور استاد به ز مهر پدر   
  دکتر سید علی سینا رخشنده مند