جالب اینجاست که اعضای شورای شهر روزانه در شبکه های مجازی از اقداماتشان در شهر صحبت میکنند و هر روز یک عملکرد جدیدی انتشار میدهند ولی حاضر نیستندحتی درباره وضعیت تاکسیرانی و تاکسی داران کوچکترین عکس العملی نشان دهند.
آنچه که در زیر آورده شده است یادداشت ارسالی مخاطبان تابناک کهگیلویه و بویراحمد است و این سایت محتوای آن را تایید یا تکذیب نمی کند. شما هم می توانید نظر خود را در تایید یا تکذیب این مطلب بیان کنید.
تاکسیرانی دهدشت و عدم برخورد با مسافر برهای شخصی
باید «رانندگی تاکسی» را جزو مشاغل سخت قرار دهند چرا که باید در تمام فصول سال از صبح تا شب در خیابان‌ها رانندگی کنند تا هزینه زندگی را در بیاورند و حتی اگر چند روزی قصد سفر کرده و یا بیمار شوند و نتوانند کار کنند، از مزد آن روز بی‌بهره می‌ماند!
رانندگی آن هم با تاکسی نه روز می‌شناسد و نه شب! نه سرما و نه گرما،شغلی برای تمام روزها و فصول! پای درد دل راننده تاکسی‌ها که می‌نشینید، سختی شغلشان را چنان درک میکنی که در باورت هم نمی گنجد که شرایط کاریشان چقدر سخت است، در کنار هزینه بنزین، روغن، استهلاک تاکسی و.... باید سروکله زدن با هر قشری از مردم را هم اضافه کنید، از دانش آموز گرفته تا پیرمرد، بازنشسته و... اما حالا درد دیگری هم به دیگر دردهای آنها اضافه شده و آن چیزی نیست جز کوچکتر شدن سفره معیشتشان به دلیل جولان مسافربرهای شخصی.
حدود ۵۰۰ تاکسی در سطح شهر تردد میکنند و اگر برای هر راننده ،خانواده‌ای سه نفره را درنظر بگیریم با یک حساب سرانگشتی متوجه می شویم که ۱۵۰۰ نفر معیشت و زندگیشان در گرو فعالیت تاکسی است با این حال رانندگان با تغییر مدیریت شهری نور امیدی در دلشان ایجاد شده بود که شاید فکری به حال وضعیت تاکسیرانی شود که متاسفانه گوچکترین توجهی به این مسئله از جانب شورا و شهردار صورت نگرفت.
کافي است کنار خيابان بايستي و اراده کني که سوار تاکسي شوي. آن وقت است که در کسري از ثانيه يک مسافر بر شخصي جلوي پايت ترمز مي کند.
چيز عجيبي نيست. خيلي عادي است که تاکسي ها خالي بروند و مسافربرهاي شخصي پر مسافر باشند.
خيلي خوش بينانه به قضيه نگاه مي کنيم و بنا را مي گذاريم براينکه هيچ وقت مشکلي پيش نيايد و همه مسافران درون شهري با سلا مت کامل به مقصد برسند. حال اگر در اين بين خداي نکرده وسيله با ارزش يک مسافر به صورت اتفاقي داخل يکي از اين ماشين ها جاماند، در اين شهر درندشت نه مسافر نشاني از راننده پيدا خواهد کرد و نه راننده نشانه اي از مسافرش!
اين مساله براي خيلي از ما اتفاق افتاده که گوشي موبايل يا کيف پول يا هرچيز ديگري را براثر بي احتياطي و حواس پرتي داخل يک ماشين جا بگذاريم. حالا اگر اين ماشين تاکسي باشد، قابليت پي گيري وجود دارد و در نهايت احتمال زيادي وجود دارد که شي» گم شده پيدا شود. اما در غير اينصورت بايد در اکثر مواقع قيد وسيله جامانده را بزنيم و چنانچه مدرک و کارت شناسايي و کارت ملي داخل کيف باشد به دنبال تهيه المثني آنها باشيم.
اگر خودرو شخصي نداشته باشيم احتمال اينکه هر روز سروکارمان به تاکسي بيفتد زياد است. اما واقعا چند نفر از ما هر روز سوار تاکسي مي شويم و ماشين هاي زردرنگ آشنا را براي رسيدن به مقصد انتخاب مي کنيم؟
آيا حاضريم چند دقيقه کنار خيابان بايستيم تا سرانجام يک تاکسي از راه برسد و سوار شويم يا با اولين ماشيني که مسيرش با مسير ما جور بود همسفر مي شويم؟
به نظر مي رسد دم دست ترين راه اشتغال به کار براي هر قشر جامعه اعم از پير و جوان مسافرکشي باشد و اين شغل يک تنه اشتغال هزاران نفر را در اين بخش فراهم کرده است.
اکنون مهاجران، بازنشستگان، از کار افتاده ها و حتي معتادان و بزهکاران شغل مسافرکشي با خودروهاي شخصي را به آساني به دست ميآورند و نظارت براي ساماندهي آن ضعيف است.
کافي است چند دقيقه اي براي رسيدن به مقصد، مسافر يک تاکسي باشيد تا گلايه هاي اين قشر را از فعاليت مسافربرهاي شخصي بشنويد.
علاوه بر اين کافي است که فقط از درب منزل يا محل کار خود خارج شويد و در کمتر از چند دقيقه انواع مسافربرهاي شخصي و خصوصي با بوق زدن و توقف در جلوي عابران از آنها مي خواهند تا سوار شوند.
فعاليت بيش از حد و غيرقانوني مسابرهاي شخصي،علاوه بر نارضايتي تاکسی داران، مشکلاتي را براي شهروندان نيز ايجاد کرده است و آنان خواستار ساماندهي و نظارت بر فعاليت مسافربرها شدند.
متاسفانه تاکسیرانی و شهرداری و شورای شهر دهدشت تا این لحظه هیچگونه اقدامی جهت برخورد با این مسافربرهای شخصی انجام نداده اند و جز سکوت هیچ جوابی نداشته اند.
جالب اینجاست که اعضای شورای شهر روزانه در شبکه های مجازی از اقداماتشان در شهر صحبت میکنند و هر روز یک عملکرد جدیدی انتشار میدهند ولی حاضر نیستندحتی درباره وضعیت تاکسیرانی و تاکسی داران کوچکترین عکس العملی نشان دهند.
باید «رانندگی تاکسی» را جزو مشاغل سخت قرار دهند چرا که باید در تمام فصول سال از صبح تا شب در خیابان‌ها رانندگی کنند تا هزینه زندگی را در بیاورند و حتی اگر چند روزی قصد سفر کرده و یا بیمار شوند و نتوانند کار کنند، از مزد آن روز بی‌بهره می‌ماند!
رانندگی آن هم با تاکسی نه روز می‌شناسد و نه شب! نه سرما و نه گرما،شغلی برای تمام روزها و فصول! پای درد دل راننده تاکسی‌ها که می‌نشینید، سختی شغلشان را چنان درک میکنی که در باورت هم نمی گنجد که شرایط کاریشان چقدر سخت است، در کنار هزینه بنزین، روغن، استهلاک تاکسی و.... باید سروکله زدن با هر قشری از مردم را هم اضافه کنید، از دانش آموز گرفته تا پیرمرد، بازنشسته و... اما حالا درد دیگری هم به دیگر دردهای آنها اضافه شده و آن چیزی نیست جز کوچکتر شدن سفره معیشتشان به دلیل جولان مسافربرهای شخصی.
حدود ۵۰۰ تاکسی در سطح شهر تردد میکنند و اگر برای هر راننده ،خانواده‌ای سه نفره را درنظر بگیریم با یک حساب سرانگشتی متوجه می شویم که ۱۵۰۰ نفر معیشت و زندگیشان در گرو فعالیت تاکسی است با این حال رانندگان با تغییر مدیریت شهری نور امیدی در دلشان ایجاد شده بود که شاید فکری به حال وضعیت تاکسیرانی شود که متاسفانه گوچکترین توجهی به این مسئله از جانب شورا و شهردار صورت نگرفت.
کافي است کنار خيابان بايستي و اراده کني که سوار تاکسي شوي. آن وقت است که در کسري از ثانيه يک مسافر بر شخصي جلوي پايت ترمز مي کند.
چيز عجيبي نيست. خيلي عادي است که تاکسي ها خالي بروند و مسافربرهاي شخصي پر مسافر باشند.
خيلي خوش بينانه به قضيه نگاه مي کنيم و بنا را مي گذاريم براينکه هيچ وقت مشکلي پيش نيايد و همه مسافران درون شهري با سلا مت کامل به مقصد برسند. حال اگر در اين بين خداي نکرده وسيله با ارزش يک مسافر به صورت اتفاقي داخل يکي از اين ماشين ها جاماند، در اين شهر درندشت نه مسافر نشاني از راننده پيدا خواهد کرد و نه راننده نشانه اي از مسافرش!
اين مساله براي خيلي از ما اتفاق افتاده که گوشي موبايل يا کيف پول يا هرچيز ديگري را براثر بي احتياطي و حواس پرتي داخل يک ماشين جا بگذاريم. حالا اگر اين ماشين تاکسي باشد، قابليت پي گيري وجود دارد و در نهايت احتمال زيادي وجود دارد که شي» گم شده پيدا شود. اما در غير اينصورت بايد در اکثر مواقع قيد وسيله جامانده را بزنيم و چنانچه مدرک و کارت شناسايي و کارت ملي داخل کيف باشد به دنبال تهيه المثني آنها باشيم.
اگر خودرو شخصي نداشته باشيم احتمال اينکه هر روز سروکارمان به تاکسي بيفتد زياد است. اما واقعا چند نفر از ما هر روز سوار تاکسي مي شويم و ماشين هاي زردرنگ آشنا را براي رسيدن به مقصد انتخاب مي کنيم؟
آيا حاضريم چند دقيقه کنار خيابان بايستيم تا سرانجام يک تاکسي از راه برسد و سوار شويم يا با اولين ماشيني که مسيرش با مسير ما جور بود همسفر مي شويم؟
به نظر مي رسد دم دست ترين راه اشتغال به کار براي هر قشر جامعه اعم از پير و جوان مسافرکشي باشد و اين شغل يک تنه اشتغال هزاران نفر را در اين بخش فراهم کرده است.
اکنون مهاجران، بازنشستگان، از کار افتاده ها و حتي معتادان و بزهکاران شغل مسافرکشي با خودروهاي شخصي را به آساني به دست ميآورند و نظارت براي ساماندهي آن ضعيف است.
کافي است چند دقيقه اي براي رسيدن به مقصد، مسافر يک تاکسي باشيد تا گلايه هاي اين قشر را از فعاليت مسافربرهاي شخصي بشنويد.
علاوه بر اين کافي است که فقط از درب منزل يا محل کار خود خارج شويد و در کمتر از چند دقيقه انواع مسافربرهاي شخصي و خصوصي با بوق زدن و توقف در جلوي عابران از آنها مي خواهند تا سوار شوند.
فعاليت بيش از حد و غيرقانوني مسابرهاي شخصي،علاوه بر نارضايتي تاکسی داران، مشکلاتي را براي شهروندان نيز ايجاد کرده است و آنان خواستار ساماندهي و نظارت بر فعاليت مسافربرها شدند.
متاسفانه تاکسیرانی و شهرداری و شورای شهر دهدشت تا این لحظه هیچگونه اقدامی جهت برخورد با این مسافربرهای شخصی انجام نداده اند و جز سکوت هیچ جوابی نداشته اند.
جالب اینجاست که اعضای شورای شهر روزانه در شبکه های مجازی از اقداماتشان در شهر صحبت میکنند و هر روز یک عملکرد جدیدی انتشار میدهند ولی حاضر نیستندحتی درباره وضعیت تاکسیرانی و تاکسی داران کوچکترین عکس العملی نشان دهند.
غیر قابل انتشار: ۰
در انتظار بررسی: ۰
انتشار یافته: ۱
آقا کار نیست مجبوریم . میریم یه شهر دیگه کار میکنیم میگن نون ما رو داری میبری برو شهر خودت میایم شهر خودمون هم نمیزارن حتا مسافر کشی کنیم