درد دل خبرنگار را چه کسی بنویسد؟
تابناک کهگیلویه و بویراحمد ٫ زینب محمودی / خبرنگار/ تقویم را که ورق می زنیم به روز 17 مردادماه روز خبرنگار می رسیم، روزی که شاید بتوان گفت به دلیل اینکه کسی نمی تواند درد دل این قشر را بازگو کند، روزی فراموش شده باشد.
هر روز که مناسبت های مختلف فرا می رسد قلم خبرنگار می نویسد مشکلات و مسایل قشر کارگر، معلم، پرستار، پزشکان و دیگر فعالان جامعه، اما آیا کسی جز خبرنگار می تواند درد دل خودشان را بنویسد.
یادمان باشد خبرنگار می نویسد و انعکاس می دهد دردهای جامعه را، اما آیا کسی هست درد خبرنگاران را بازگو کند.
هیچ کس نیست که مشکلات خبرنگاران را بنویسد، 17 مرداد روز خبرنگار است و همه فعالان عرصه خبر را تنها در این روز می بینند.
آیا کسی می داند خبرنگار که اول صبح از خانه خارج می شود، نیمه های روز از او یک فرد خسته می‌سازد و کسی نمی داند چقدر سخت است وقتی مدیر، کارشناس، رییس، دکتر و مهندس و دیگر افراد کار، جلسه، مصاحبه و بازدیدهایشان تمام می شود، تازه کار خبرنگار شروع می شود.
همه فقط کار خبرنگار را در نوشتن می دانند اما دویدن برای کسب خبر، تایپ و نگارش و تنظیم خبر کاری طاقت فرسا است که هیچ کس نمی داند خبرنگار با چه زحمتی یک خبر را تهیه می کند.
اضطراب و استرس سراسر وجودشان را فرا می گیرد که آیا این خبر، مصاحبه و گزارش به شیوه ای مطلوب انعکاس داده می شود یا نه، آیا کسی می داند درد خبرنگاران چیست و چه مشکلاتی دارند؟
تنها یک روز به حرمت خبرنگاران آیین تجلیلی برگزار می شود و وقتی به 18 مردادماه می رسیم دیگر همان برنامه های روزمره و تکراری باید ادامه داشته باشد و کسی نباشد که این قشر را حمایت کند.
دیگر تاب و تحمل سختی ها و گرفتارها را ندارد و از خانواده و زندگی خود می گذرد شب و روز تلاش می کند تا گامی برای اعتلای ایران اسلامی بر دارد و می خواهد قلمش برای خودش نیز بنگارد تا شاید مسوولان درد دل و ناگفته های آنان را بدانند.
یک سال می نویسیم، مصاحبه می کنیم، جلسات را پوشش می دهیم و تنها یک روز به نام روز خبرنگار است که خیلی از مسوولان و مردم نمی دانند که روزی هم به نام روز خبرنگار وجود دارد.
عدم امنیت شغلی،کمبود حرمت خبرنگاران، پایین بودن آستانه تحمل برخی از مدیران وروابط عمومی ها ، نداشتن حقوق و دستمزد مناسب، مغفول ماندن مطالبات خبرنگاران،عدم برگزاری کمیته بررسی مشکلات خبرنگاران ورسانه ها، حمایت نشدن از سوی مسوولان، بی توجهی به فعالیت های شبانه روزی آنان، نداشتن مسکن از جمله مشکلات قشر فعال عرصه خبری جامعه است که کسی توجهی به آنان ندارد. واما خبرنگاران : ابهت خبرنگاران روز به روز افت می کند ،در گذشته تعداد خبرنگاران کم بود اما ابهت خوبی داشتند درحال حاظر بدترین توهینهابه خبرنگاران می شودچرا که تعدادی به این وادی ورودپیدا کرده اند که کارشان را بلد نیستند یک خبرنگار باید تخصص لازم در جهت معرفی قابلیتها ونقاط ضعف وقوت جامعه را داشته باشد.اگر خبرنگاری نقد یا تحلیل دارد باید این نقد به دور از غرض ورزی وتنها برای اطلاح امور انجام دهد.خبرنگار باید شان وحرمت را حفظ کرده وبرای توسعه جامعه تلاش کند،خبرنگار باید به رسالت خود عمل کند نه اینکه وامدار کسی باشد وبه نوعی قلم خودش را بفروشد.برخی رسانه های استان موضعگیری می کنند،رسالت خبرنگاری به ما حکم می کند که واقعیتها را منتشر کنیم واگر نقدی هم بود باید منصفانه باشد وتا زمانی ما خبرنگاران ابهت داریم که قلممان درست حرکت کند .
17 مردادماه سال ۱۳۷۷روزی است که محمود صارمی خبرنگار خبرگزاری جمهوری اسلامی ایران به دست عوامل گروه طالبان در مرز افغانستان به خیل عظیم شهادت پیوست وجان خود را فدای آرمانهای نظام وانقلاب کرد ،یک سال بعد در نخستین سالگرد آن واقعه به پاس قدردانی از مقام وحرفه آن شهید بزرگوار ،هفدهم مرداد روز خبرنگار نامگذاری ودر تقویم شمسی ثبت شد. روز خبرنگار بهترین فرصت برای گرامیداشت مقام وجایگاه خبرنگار شهیدی است که جان خود را در مسیر اطلاع رسانی وآگاهی بخشی جامعه تقدیم کردند.
تابناک کهگیلویه و بویراحمد ٫ زینب محمودی / خبرنگار/ تقویم را که ورق می زنیم به روز 17 مردادماه روز خبرنگار می رسیم، روزی که شاید بتوان گفت به دلیل اینکه کسی نمی تواند درد دل این قشر را بازگو کند، روزی فراموش شده باشد.
هر روز که مناسبت های مختلف فرا می رسد قلم خبرنگار می نویسد مشکلات و مسایل قشر کارگر، معلم، پرستار، پزشکان و دیگر فعالان جامعه، اما آیا کسی جز خبرنگار می تواند درد دل خودشان را بنویسد.
یادمان باشد خبرنگار می نویسد و انعکاس می دهد دردهای جامعه را، اما آیا کسی هست درد خبرنگاران را بازگو کند.
هیچ کس نیست که مشکلات خبرنگاران را بنویسد، 17 مرداد روز خبرنگار است و همه فعالان عرصه خبر را تنها در این روز می بینند.
آیا کسی می داند خبرنگار که اول صبح از خانه خارج می شود، نیمه های روز از او یک فرد خسته می‌سازد و کسی نمی داند چقدر سخت است وقتی مدیر، کارشناس، رییس، دکتر و مهندس و دیگر افراد کار، جلسه، مصاحبه و بازدیدهایشان تمام می شود، تازه کار خبرنگار شروع می شود.
همه فقط کار خبرنگار را در نوشتن می دانند اما دویدن برای کسب خبر، تایپ و نگارش و تنظیم خبر کاری طاقت فرسا است که هیچ کس نمی داند خبرنگار با چه زحمتی یک خبر را تهیه می کند.
اضطراب و استرس سراسر وجودشان را فرا می گیرد که آیا این خبر، مصاحبه و گزارش به شیوه ای مطلوب انعکاس داده می شود یا نه، آیا کسی می داند درد خبرنگاران چیست و چه مشکلاتی دارند؟
تنها یک روز به حرمت خبرنگاران آیین تجلیلی برگزار می شود و وقتی به 18 مردادماه می رسیم دیگر همان برنامه های روزمره و تکراری باید ادامه داشته باشد و کسی نباشد که این قشر را حمایت کند.
دیگر تاب و تحمل سختی ها و گرفتارها را ندارد و از خانواده و زندگی خود می گذرد شب و روز تلاش می کند تا گامی برای اعتلای ایران اسلامی بر دارد و می خواهد قلمش برای خودش نیز بنگارد تا شاید مسوولان درد دل و ناگفته های آنان را بدانند.
یک سال می نویسیم، مصاحبه می کنیم، جلسات را پوشش می دهیم و تنها یک روز به نام روز خبرنگار است که خیلی از مسوولان و مردم نمی دانند که روزی هم به نام روز خبرنگار وجود دارد.
عدم امنیت شغلی،کمبود حرمت خبرنگاران، پایین بودن آستانه تحمل برخی از مدیران وروابط عمومی ها ، نداشتن حقوق و دستمزد مناسب، مغفول ماندن مطالبات خبرنگاران،عدم برگزاری کمیته بررسی مشکلات خبرنگاران ورسانه ها، حمایت نشدن از سوی مسوولان، بی توجهی به فعالیت های شبانه روزی آنان، نداشتن مسکن از جمله مشکلات قشر فعال عرصه خبری جامعه است که کسی توجهی به آنان ندارد. واما خبرنگاران : ابهت خبرنگاران روز به روز افت می کند ،در گذشته تعداد خبرنگاران کم بود اما ابهت خوبی داشتند درحال حاظر بدترین توهینهابه خبرنگاران می شودچرا که تعدادی به این وادی ورودپیدا کرده اند که کارشان را بلد نیستند یک خبرنگار باید تخصص لازم در جهت معرفی قابلیتها ونقاط ضعف وقوت جامعه را داشته باشد.اگر خبرنگاری نقد یا تحلیل دارد باید این نقد به دور از غرض ورزی وتنها برای اطلاح امور انجام دهد.خبرنگار باید شان وحرمت را حفظ کرده وبرای توسعه جامعه تلاش کند،خبرنگار باید به رسالت خود عمل کند نه اینکه وامدار کسی باشد وبه نوعی قلم خودش را بفروشد.برخی رسانه های استان موضعگیری می کنند،رسالت خبرنگاری به ما حکم می کند که واقعیتها را منتشر کنیم واگر نقدی هم بود باید منصفانه باشد وتا زمانی ما خبرنگاران ابهت داریم که قلممان درست حرکت کند .
17 مردادماه سال ۱۳۷۷روزی است که محمود صارمی خبرنگار خبرگزاری جمهوری اسلامی ایران به دست عوامل گروه طالبان در مرز افغانستان به خیل عظیم شهادت پیوست وجان خود را فدای آرمانهای نظام وانقلاب کرد ،یک سال بعد در نخستین سالگرد آن واقعه به پاس قدردانی از مقام وحرفه آن شهید بزرگوار ،هفدهم مرداد روز خبرنگار نامگذاری ودر تقویم شمسی ثبت شد. روز خبرنگار بهترین فرصت برای گرامیداشت مقام وجایگاه خبرنگار شهیدی است که جان خود را در مسیر اطلاع رسانی وآگاهی بخشی جامعه تقدیم کردند.
غیر قابل انتشار: ۰
در انتظار بررسی: ۰
انتشار یافته: ۱
احسن بر این تحلیل