پدر حسین میگوید، اگر حسین پا ندارد ولی خدا را دارد، به امید خدای حسین صبر مکنیم شاید روزی مسئولی دلسوز پیدا شود و از حسین حمایت کند .
تابناک-در هفته ای که گذشت گرد همایی دانش آموزان ورزشکار لنده از رشته های مختلف در قالب المپیاد ورزشی درون مدرسه ای با حضور مسئولین این شهرستان برگزار شده بود.
حسین دانش آموزی با محدویت های جسمی مهمان ویژه برنامه المپیاد ورزشی شهرستان بود .
سین برنامه از سوی مجری اعلام و در اولین بخش از برنامه حسین به جایگاه دعوت میشود.
حسین با انگیزه در حالی که با فاصله ی بیشتری از جایگاه حضور داشت ویلچرش را به حرکت در می آورد.
او اکنون کنار تاتامی های پهن شده در جلو جایگاه به مجری نگاه میکند و منتظر تا ایشان اجازه شروع برنامه را به او بدهد .
مجری بار دیگر خطاب به مسئولین اعلام میکند، دانش آموز ما میخواهد ثابت کند که معلولیت محدویت نیست و دعوت میکند بیننده هنرنمایی او باشید.
همه منتظر تا حسین حرکتی کند، او همچنانکه بر روی ویلچرش قرار داشت دستان نیرومندش را بر دسته های ویلچر قرار میدهد و شروع به هنرنمایی میکند. اینجاست که مهمانان برنامه امروز با بهت وحیرت تازه متوجه میشوند امیر حسین از نعمت داشتن هر دوپا محروم است .
صدای سوت و کف دانش آموزان بلند میشود و حسین چند دقیقه ای مصمم وبا انگیزه همچنان سوار بر ویلچر به حرکات نمایشی خود ادامه میدهد.
شور شوق خاصی محیط اجرای برنامه را فرا گرفته بود، لحظه ای تشویق ها قطع نمیشود و این همراهی به امیر حسین انگیزه میداد مصمم تر ادامه دهد.
قسمت اول برنامه ی هنر نمایی حسین که بر روی ویلچرش بود تمام میشود .
شاید حاضرین تصور میکردند کسی که از ناحیه هر دو پا معلول است هنرنماییش به همین جا ختم میشود ولی حسین راحت تر از هر انسان سالمی، از ویلچر جدا میشود .
راه رفتنی متفاوت، حسین دستان نیرومندش را بر زمین میگذارد و جلو جایگاه به مانند یک انسان که بر روی پاهایش راه میرود شروع به راه رفتن میکند و حرکاتی که یک ورزشکار سالم توان انجام آن را دارد او به طور خارق العاده ای انجام میداد.
برنامه تمام میشود، حسین بدون انکه کسی حتی دستش را بگیرد مصمم بر روی ولیچر مینشیند و در گوشه ای از حیات مدرسه نظاره گر ادامه برنامه است.
در حالی که مجری برنامه سایر ورزشکاران را برای اجرا دعوت میکرد کسی همچنان در فکر حسین بود .
حجت السلام محمودی امام جمعه بلند میشود و به سمت او میرود.
بعداز گفتگوی کوتاه بسته ای که معلوم بود کمک هدیه ای نقدی است در جیب او قرارمیدهد و حسین از ایشان تشکر میکند.
تاثیر گذاری حضور حسین بر برنامه ادامه دارد، فرماندار لنده پشت تریبون میرود و در ابتدای سخن با اشاره به حسین میگوید، طی دوسال گذشته به کرات گفته شد؛ فرهنگ، هنر و ورزش میتواند تاثیر گذار ترین عامل در رشد و ترقی فرزندان لنده باشند زیرا پتانسیل نیروی انسانی، خلاقیت وپویای در هر یک از این حوزه ها در فرزندان لنده وجود دارد و برند سازی به راحتی هرچه تمام تر با اندکی خلاقیت و حمایت از سوی مسئولین مربوطه امکان پذیر است.
فرماندار لنده گفت؛ تاثیر گذاری برندهای فرهنگی، هنری و ورزشی در جهان امروز در شناساندن یک منطقه تاثیر گذار است آنچنان که اگر در هر گوشه ای از کشور خود را با نام حسین پناهی معرفی کنیم به واسطه ی ایشان از آنجا که یک برندِ ناب فرهنگی هنری است معرفیمان آسانتر میشود و اینجاست که اثر بخشی چنین نمونه های از مناطقی که انواع معادن را دارند سبقه می گیرد.
برنامه به پایان میرسد، از میان همه ی ورزشکاران دعوت شده در رشته های مختلف، مهمانان به سراغ امیر حسین می روند و عکس های یادگاری با او گرفته میشوند، عکس های که در آرشیو سایت ها خواهد ماند و هیچ سودی برای امیر حسین نخواهد داشت و همه استعداد امیر حسین در حیات مدرسه فارابی چال میشوند زیرا آن کار که می بایست برای امیر حسین می شد صورت نگرفت!
حسین را اگر نماد بی تفاوتی برخی مسئولین بدانیم جایی تعجب نیست، زیرا با تمام شرایط دشورای که داشت به امید آنکه مسئولین شهرستانش او را می بینند، مصمم و با صلابت در راستای معرفی خود به آنان حاضر شده بود ولی متاسفانه نه در زمان برگزاری مراسم و نه تا امروز که ده روزی از مراسم میگذرد کسی از اداره ورزش وجوانان سراغی از او نگرفت.
اما و اگر های ذهن من خبرنگار این پیام را میداد که شاید مسئولین ورزش در گذشته به سراغ حسین رفته باشند و با توجه به شرایط خاص او خانواده اش اجازه خارج شدن از لنده را نمیدادند ولی گفته های پدر حسین را که شنیدیم نشان از آن دارد که خانواده حسین خود پا پیشنهاده ولی صدایشان به جایی نرسید.
پدر حسین میگوید، ما سالهاست متوجه استعداد حسین شدیم، چندین بار در سالهای گذشته به اداره ورزش شهرستان مراجعه کردیم تا شاید آنها با توجه ارتباطی که دارند حسین را به مدیران و مربیان فدراسیون معلولین کشور معرفی کنند. ولی متاسفانه مدیران سابق صدای حسین را نشنیدند و امروز نیز وقتی مدیر ورزش شهرستان خود نظاره گر استعداد او در این برنامه بود ایشان نیز بی تفاوت از کنار حسین رد میشود .
پدر حسین میگوید اگر حسین پا ندارد ولی خدا را دارد، به امید خدای حسین صبر مکنیم شاید روزی مسئولی دلسوز پیدا شود و از حسین حمایت کند .
غیر قابل انتشار: ۰
در انتظار بررسی: ۰
انتشار یافته: ۱
مطمئنم روزی مرد بزرگی خواهد شد، خیرین عزیز شما میتوانید با کمک به حسین جان رسیدن او را به جایگاهی که حقش است تسریع فرمایید.