خطاب به مدیرکل آموزش وپروش:
مشخص هست که مدیران و معاونان غیرفنی تصور درستی از چگونگی ساختار و نحوه ی آموزش هنرجویان در مدارس فنی ندارند به همین علت گاها تصمیمات غلط و همراه با عدم آگاهی بعضی مدیران سبب نابودی ومنحل شدن پاره ای از رشته های مدارس فنی وکار دانش شده است.
تابناک کهگیلویه و بویراحمد ، سجاد افسر , گسترش روز افزون صنعت وعلم در دنیا ،ظهور فناوری های نوین ،کسب کار جدیدوهمزمانی نیاز به کسب مهارت ها عملی سبب شده تا توجه کشورها به رشته های فنی بیشتر وبیشتر شود .نیاز صنایع به متخصصانی با دانش علمی ومهارت عملی روزبه روز در حال رشد خواهد بود.
در کشور ما چندین سال هست که سیاست های کلان وزارت آموزش وپرورش در شاخه ی مدارس فنی وکاردانش به سمت تربیت نیروی ماهر کار ،با چشم اندازصنعت پویا برنامه ریزی وتصویب شده است. قاعدتا نیروی ماهر وآموزش دیده در رونق صنعت وافزایش بهره وری گام محکم تری بر خواهند داشت.
البته شایان ذکر هست که نگرش مردم نسبت به مدارس فنی و کاردانش درمسیر تحولی بزرگ ،قرار گرفته است.
تشدید مدرک گیران بی تخصص وفن درجامعه سبب بالا رفتن آمار بیکاری شده است و مدارک تحصیلی بالا به تبع خود توقعات بالا را شامل می شود.به همین دلیل کنون اکثر خانواده ها برای جلوگیری از بیکاری آینده فرزندان خود ،آنهارا رهسپار مدارس فنی خواهند کرد.
اما آنچه دردآور هست علیرغم سیاست آموزش وپرورش در راستای شکوفایی و توجه بیشتربه مدارس فنی ، هنوز هیچ اقدام قابل ذکری انجام نشده است و کوچکترین تغیر وتحولی در راستای بهبود کیفیت این مدارس شاهد نیستیم.
نبود ساختار علمی مناسب ، کمبود فضای آموزشی و تجهیزات کارگاهی و از همه مهمتر نداشتن شناخت و آگاهی مدیران سیاست گذار بالادستی نسبت به مدارس فنی و کاردانش سبب عدم توسعه و رشد این مدارس و به تبع آن عدم توفیق سیاست های کلان دولت جهت تربیت نیروی کار ماهر شده است.
متاسفانه در اکثر اداره های آموزش وپرورش غالب مدیران در دوره ی دانش آموزی دررشته های نظری درس خوانده اند و خدمت خود را هم در همین مدارس انجام داده اند، و قاعدتا شناخت لازم و درک مناسب از شرایط مدارس فنی ندارند ، مسلما همین عدم شناخت نسبت به مدارس فنی و کاردانش در برنامه ریزی و تصمیمات شان کاملا مشهود است.
متاسفانه باید گفت جایگاه مدارس فنی در اداره های شهرستان ها در حد یک کارشناس می باشد ، که مطمئنا از لحاظ چارت کاری و قدرت اجرایی آن طور که باید توان و ابزار اجرای سیاست ها ، اهداف و نیازهای مدارس فنی و کاردانش را تامین و پشتیبانی کند ، در چنین پست سازمانی تعریف نشده است.
و آنچه در برنامه واهداف مدارس فنی و مسیر حرکت آنها مشاهده می شود دستورات و تصمیمات ناآگاهانه و غیر تخصصی معاونان و مدیران غیر فنی خواهد بود،کاملا مشخص هست که مدیران و معاونان غیرفنی تصور درستی از چگونگی ساختار و نحوه ی آموزش هنرجویان در مدارس فنی ندارند به همین علت گاها تصمیمات غلط و همراه با عدم آگاهی بعضی مدیران سبب نابودی و منحل شدن پاره ای از رشته های مدارس فنی وکار دانش شده است.
در پایان امیدوارم چارچوبی حاصل شود که کارشناس فنی وکاردانش در اداره شهرستان ها با ارتقا جایگاه تبدیل به معاونت فنی و کاردانش گردد تا با مدیریت خوب ،متخصص ، آگاه و مسلط به امور، شاهد رشد وتوسعه ی صنعت وهنر با تکیه بر آموزش های علمی وعملی در مدارس فنی سراسر کشور باشیم.
در کشور ما چندین سال هست که سیاست های کلان وزارت آموزش وپرورش در شاخه ی مدارس فنی وکاردانش به سمت تربیت نیروی ماهر کار ،با چشم اندازصنعت پویا برنامه ریزی وتصویب شده است. قاعدتا نیروی ماهر وآموزش دیده در رونق صنعت وافزایش بهره وری گام محکم تری بر خواهند داشت.
البته شایان ذکر هست که نگرش مردم نسبت به مدارس فنی و کاردانش درمسیر تحولی بزرگ ،قرار گرفته است.
تشدید مدرک گیران بی تخصص وفن درجامعه سبب بالا رفتن آمار بیکاری شده است و مدارک تحصیلی بالا به تبع خود توقعات بالا را شامل می شود.به همین دلیل کنون اکثر خانواده ها برای جلوگیری از بیکاری آینده فرزندان خود ،آنهارا رهسپار مدارس فنی خواهند کرد.
اما آنچه دردآور هست علیرغم سیاست آموزش وپرورش در راستای شکوفایی و توجه بیشتربه مدارس فنی ، هنوز هیچ اقدام قابل ذکری انجام نشده است و کوچکترین تغیر وتحولی در راستای بهبود کیفیت این مدارس شاهد نیستیم.
نبود ساختار علمی مناسب ، کمبود فضای آموزشی و تجهیزات کارگاهی و از همه مهمتر نداشتن شناخت و آگاهی مدیران سیاست گذار بالادستی نسبت به مدارس فنی و کاردانش سبب عدم توسعه و رشد این مدارس و به تبع آن عدم توفیق سیاست های کلان دولت جهت تربیت نیروی کار ماهر شده است.
متاسفانه در اکثر اداره های آموزش وپرورش غالب مدیران در دوره ی دانش آموزی دررشته های نظری درس خوانده اند و خدمت خود را هم در همین مدارس انجام داده اند، و قاعدتا شناخت لازم و درک مناسب از شرایط مدارس فنی ندارند ، مسلما همین عدم شناخت نسبت به مدارس فنی و کاردانش در برنامه ریزی و تصمیمات شان کاملا مشهود است.
متاسفانه باید گفت جایگاه مدارس فنی در اداره های شهرستان ها در حد یک کارشناس می باشد ، که مطمئنا از لحاظ چارت کاری و قدرت اجرایی آن طور که باید توان و ابزار اجرای سیاست ها ، اهداف و نیازهای مدارس فنی و کاردانش را تامین و پشتیبانی کند ، در چنین پست سازمانی تعریف نشده است.
و آنچه در برنامه واهداف مدارس فنی و مسیر حرکت آنها مشاهده می شود دستورات و تصمیمات ناآگاهانه و غیر تخصصی معاونان و مدیران غیر فنی خواهد بود،کاملا مشخص هست که مدیران و معاونان غیرفنی تصور درستی از چگونگی ساختار و نحوه ی آموزش هنرجویان در مدارس فنی ندارند به همین علت گاها تصمیمات غلط و همراه با عدم آگاهی بعضی مدیران سبب نابودی و منحل شدن پاره ای از رشته های مدارس فنی وکار دانش شده است.
در پایان امیدوارم چارچوبی حاصل شود که کارشناس فنی وکاردانش در اداره شهرستان ها با ارتقا جایگاه تبدیل به معاونت فنی و کاردانش گردد تا با مدیریت خوب ،متخصص ، آگاه و مسلط به امور، شاهد رشد وتوسعه ی صنعت وهنر با تکیه بر آموزش های علمی وعملی در مدارس فنی سراسر کشور باشیم.
