لطفا فکری به حال کهگلویه بیمار کنید

تابناک کهگیلویه وبویراحمد ، سجاد افسر ، قریب یک سال ، صندلی فرمانداری مهدتمدن استان کهگلویه وبویراحمد بدون صاحب اصلی و به صورت امانت در حال چرخش بوده است.صندلی که در چند سال اخیر نه آب شفایی از آن چکیده و نه نسیمی از آن وزیده است،نه دردی را مرهم کرده ونه امیدی را زنده !
کنون پس از یک سال راکبی پیدا شده که وصف مدیریت خوبش در منصب های سابق در اذهان عمومی و رسانه ها ورد زبان است ، اینکه این تعریف و تمجید ها واقعی باشد و یا نشات گرفته از اخلاق حاکم (چاپلوسی ) این روزهای مردم و رسانه ها باشد به مرور زمان مشخص می شود .

اما جناب اتابک محضر شما عرض شود که صندلی که اکنون شما برآن جلوس کرده اید، گذشته گرانبها و اصالتی عظیم دارد  ،گمان نکید که کهگلویه همین بوده که در چند دهه ی اخیر دیده اید.بدون شک می دانید که کهگلویه قدمتی به بزرگی فرهنگ وتمدن ایران زمین  و به پهنای ده دشت دارد.

شاه راه ارتباطی جنوب را سال های قدیم یدک می کشید ،جاده ترانزیت کاروان هایی تجاری تمدن جنوب ایران بود که این را گنبد های معماری بزرگ کاروانسرای دهدشت می توان سوال کرد.همان جایی که مردمانش راه را بر اسکندر مقدونی بسته اند.
مهد تمدن استان با آثاری از جنس عظمت و عزت،بلادشاپور شهر و کاروانسرایی به سان نگین توسعه پیشرفت در گذشته های نه چندان دور با مردمانی لبریز از معرفت ومهمان نوازی.

خدمتتان یادآوری می شود کهگلویه بزرگ ،وارث هنر و شعر و زادگاه بزرگ هنرمند روشنفکر حسین پناهی بوده است.

کهگلویه بزرگ محل احداث اولین حوزه علمیه استان قبل از انقلاب بوده است. زمانی که بیشتر شهرهایی که کنون توسعه یافتند و سردمدار فرهنگ ، قدرت و ثروت اند هنوز مکتب خانه هم نداشتند و مردمانشان در اوج بی سوادی به سر می بردند.

کهگلویه جایی است که زمانی تمام دانشگاه ها ، اداره و نهاد ها استان را از حیث دانشجو و نیروی نخبه کاری پشتیبانی می کرد.
کهگلویه محل رشد نخبگان سیاسی استان بوده است و مردم آن سالهای گذشته در بلوغ سیاسی و تفکر حزبی بوده اند.
جناب اتابک اگر می توانید کار کنید کهگلویه رنجور است .عاجزانه در خواست می کنم درمان باشد نه درد دیگر!
درد کهگلویه از بی توجهی مسولان استانی است . درد کهگلویه نبود مدیری دلسوز و متخصص است.شهری که هنوز سینما دارد (مرکز استان ندارد)
شهری که سالیان گذشته آوازه انجمن شعر و تئاتر آن کشوری و بین الملی شده بود و هنرمندان تئاتر آن در خارج کشور می درخشیدند.چه شد که کنون فرهنگ آن رو به ابتذال است؟!
شهری که مهد ورزش بود و کاراته کاران آن تمام سکوهایی کشوری را فتح کردند ، اما کنون جوانان در نبود امکانات ورزشی در دام انواع ناهنجاریها اجتماعی افتاده اند.
کنون چه اتفاقی افتاده است که بلاد شاپور قربی ندارد ؟ نخبگان آن در خواب فرو رفتند. گوشه گوش شهر ذره مثقالی اثر از پیشرفت و آبادنی ،امیدی را نوید نمی دهد.
آیا به عرضتان رسیده شد که درلیست طرح های اقتصاد مقاومتی استان که به قولی اولویت اصلی دولت هستند نامی از پتروشیمی دهدشت که روزنه ی امید مردم برای اشتغال و توسعه منطقه است دیده نشده است؟
یا خبری از  بودجه ی کافی و لازم جاده کهنسال دهدشت به پاتاوه که بسان نسیم زندگی در طلیعه ی دفتر زندگی جوانان کهگلویه و مناطق عبوری هست نخواهد بود؟
آیا واقف هستید که از بودجه استان سهم قابل توجهی برای سدهای کلنگ زده ی کهگلویه و حومه نیست ؟ سدهایی که کلنگ شروعشان همچون حبه ی قند در دل کشاورزان منطقه آب شد ، ولی دیر نگذشت که مزه ی قهوه ی تلخ گرفت.

جناب اتابک عزیزم امیدوارم که با تکیه بر توانایی شخصی ، استفاده از نخبگان و مشورت با صاحب نظران ، کشتی به گل نشسته دریای طوفانی دیار زرخیز کهگلویه را ناخدایی باشی و باعنایت به کارنامه درخشانی ( آنچه رسانه ها می گویند ) ، سابقه مدیریتی که در پست هایی قبلی و تعامل با مدیران بالادستی مخصوصا استاندار محترم و نماینده مردم ، زبانی باشی برای بازگویی هزارن درد و مشکل (فقر،بیکاری،کمبود امکانات بهداشتی و...) و در حد توان مرهمی باشی بر این دردهای سترگی که چند دهه ای است بر گرده این مردم سنگینی می کند.
امیدوارم که با روحیه مطالبه گری و بدون از هیاهوی های سیاسی با انتخاب  تیمی متخصص و کارآمد با مطالعه و پژوهش ریشه ی مشکلات و معضلات این کهن دیار را شناسایی کنید و با پیگیری دلسوزانه ، عزت و ابهت به کما رفته کهگلویه را زنده نگه دارید.
بی شک خواسته و آرمان کسانی که دل در گرو کهگلویه دارند ، عظمت و آبادانی دوباره این دیار خواهد بود و مسلما اگر کسی با عزمی راسخ و نیتی دلسوزانه قدم در راه ترقی این خاک بر دارد ، همگان سر تعظیم و عرض ارادت دارند و در مسیر کارش ، ولو به قدر یک دعا مساعدت لازم را دریغ نمی کنند.