به گزارش تابناک کهگیلویه و بویراحمد ، در پی انتشار یادداشتی با عنوان "سکوت سرشار از ناگفته هاست" سید حسین رهی فعال رسانه ای در پاسخ به این یادداشت نوشت :
قبل از ورود به موضوع گریزی به آموزه های دینی چه آیات قرآنی و چه سنت و احادیث مبنی بر حق طلبی و بیان حق و حقیقت ضروری است.
آنجا که خداوند در قرآن می فرماید:
« یا ایها الذین امنوا کونوا قوامین بالقسط شهداء لله ولو علی انفسکم اوالوالدین والاقربین.»
ای کسانی که ایمان آورده اید کاملا قیام به عدالت کنید برای خدا گواهی دهید اگر چه به زیان خود شما یا پدر ومادر یا نزدیکان شما بوده باشد.
چراکه مومن واقعی کسی است که در برابر حق وعدالت هیچگونه ملاحظه ای نداشته باشد و حتی منافع خویش و بستگان خویش را به خاطر اجرای آن نادیده بگیرد.
حضرت رسول اکرم(ص) نیز می فرمایند: قُلِ الحَقَّ و لاتأخُذکَ فِی اللّه ِلَومَةُ لائمٍ
حق را بگو و در راه خدا از ملامت هیچ ملامت گرى نهراس.
و قیام امام حسین(ع) چیزی جز حق طلبی نبوده است.
امام موسی کاظم (ع) نیز فرموده اند: حق را بگو اگر چه نابودى تو در آن باشد، زيرا كه نجات تو در آن است... تقواى الهی پيشه كن و باطل را فرو گذار هر چند [به ظاهر] نجات تو در آن باشد، زيرا كه نابودى تو درآن است.
از امام علی و پیامبر (علیهما تحیت و السلام) نیز نقل شده است: قُلِ الحَقَّ وَ لَو عَلی نَفسِک. حق را بگو، هر چند به زیان خودت باشد
بی شک، قانون اساسی جمهوری اسلامی منبعث از قرآن، سنت، اجماع و عقل است و اصول آن صراحت به تضمین آزادی برای نماینده در جهت بیان اظهارنظر دارد و از آنجاییکه شفافیت آراء نمایندگان حق و مطالبه عمومی مردم است لزوم تصویب و اجرای آن ضرورتی انکار ناپذیر است.
از طرفی لابی در مجلس نیز قانون نانوشته ای است که گستره و ظرفیت آن مجزا و متفاوت است و هرگز سکوت در قالب آن نمی گنجد..
راستی سکوت به قول خودشان سرشار از ناگفته هایی که هواداران آقای موحد آن را شرافتمندانه و اخلاق مدارانه می دانند چیست؟ در چه قالبی است.؟ و بر کدام مبنای منبع و مرجع قانون اساسی است؟
آیا گاهی سکوت برای این رسانه ها سنگین تر نیست؟
راستی معنای خنثی بودن را چه می دانند؟
مگر خنثی بودن غیر از این است که معلوم نیست طرف حسنی است یا حسینی؟
حرکت بر مبنای آهسته برو آهسته بیا که گربه شاخت نزنه نیز منسوخ شده است و مخصوصا برای یک نماینده مجلس هیج توجیهی ندارد.
اکنون سخن گفتن از رأی اعتماد و یا عدم اعتماد به جناب تاجگردون بی محل است چرا که داستان تمام شد.
اگر معتقد به وجود تخلفات و یا برائت ایشان بودند بر مبنای عقل و شرع و قانون می بایست شجاعانه فریاد بر می آورد و حال زبان باز کردن مصداق خروس بی محل است و سکوت در آن موقع در هر صورتش نه تنها معنادار نبوده بلکه حاکی از عدم ایفای وظیفه و مسئولیت می باشد.
قبل از ورود به موضوع گریزی به آموزه های دینی چه آیات قرآنی و چه سنت و احادیث مبنی بر حق طلبی و بیان حق و حقیقت ضروری است.
آنجا که خداوند در قرآن می فرماید:
« یا ایها الذین امنوا کونوا قوامین بالقسط شهداء لله ولو علی انفسکم اوالوالدین والاقربین.»
ای کسانی که ایمان آورده اید کاملا قیام به عدالت کنید برای خدا گواهی دهید اگر چه به زیان خود شما یا پدر ومادر یا نزدیکان شما بوده باشد.
چراکه مومن واقعی کسی است که در برابر حق وعدالت هیچگونه ملاحظه ای نداشته باشد و حتی منافع خویش و بستگان خویش را به خاطر اجرای آن نادیده بگیرد.
حضرت رسول اکرم(ص) نیز می فرمایند: قُلِ الحَقَّ و لاتأخُذکَ فِی اللّه ِلَومَةُ لائمٍ
حق را بگو و در راه خدا از ملامت هیچ ملامت گرى نهراس.
و قیام امام حسین(ع) چیزی جز حق طلبی نبوده است.
امام موسی کاظم (ع) نیز فرموده اند: حق را بگو اگر چه نابودى تو در آن باشد، زيرا كه نجات تو در آن است... تقواى الهی پيشه كن و باطل را فرو گذار هر چند [به ظاهر] نجات تو در آن باشد، زيرا كه نابودى تو درآن است.
از امام علی و پیامبر (علیهما تحیت و السلام) نیز نقل شده است: قُلِ الحَقَّ وَ لَو عَلی نَفسِک. حق را بگو، هر چند به زیان خودت باشد
بی شک، قانون اساسی جمهوری اسلامی منبعث از قرآن، سنت، اجماع و عقل است و اصول آن صراحت به تضمین آزادی برای نماینده در جهت بیان اظهارنظر دارد و از آنجاییکه شفافیت آراء نمایندگان حق و مطالبه عمومی مردم است لزوم تصویب و اجرای آن ضرورتی انکار ناپذیر است.
از طرفی لابی در مجلس نیز قانون نانوشته ای است که گستره و ظرفیت آن مجزا و متفاوت است و هرگز سکوت در قالب آن نمی گنجد..
راستی سکوت به قول خودشان سرشار از ناگفته هایی که هواداران آقای موحد آن را شرافتمندانه و اخلاق مدارانه می دانند چیست؟ در چه قالبی است.؟ و بر کدام مبنای منبع و مرجع قانون اساسی است؟
آیا گاهی سکوت برای این رسانه ها سنگین تر نیست؟
راستی معنای خنثی بودن را چه می دانند؟
مگر خنثی بودن غیر از این است که معلوم نیست طرف حسنی است یا حسینی؟
حرکت بر مبنای آهسته برو آهسته بیا که گربه شاخت نزنه نیز منسوخ شده است و مخصوصا برای یک نماینده مجلس هیج توجیهی ندارد.
اکنون سخن گفتن از رأی اعتماد و یا عدم اعتماد به جناب تاجگردون بی محل است چرا که داستان تمام شد.
اگر معتقد به وجود تخلفات و یا برائت ایشان بودند بر مبنای عقل و شرع و قانون می بایست شجاعانه فریاد بر می آورد و حال زبان باز کردن مصداق خروس بی محل است و سکوت در آن موقع در هر صورتش نه تنها معنادار نبوده بلکه حاکی از عدم ایفای وظیفه و مسئولیت می باشد.
