اینجا، جایی است که نقد، انتقاد و پیگیری مطالبات مردمی که همانا رسالت عظیمی است بر دوش ضعیفی به نام خبرنگار، تاوانی بس سنگین دارد.
کد خبر: ۹۳۴۲۰۷
تاریخ انتشار: ۰۴ بهمن ۱۳۹۹ - ۰۹:۵۷ 23 January 2021

در برخی خبرهای سایت های محلی و فضای مجازی آمده بود که یکی از خبرنگاران پایگاه های خبری محلی در شهر لنده مورد ضرب و شتم قرار گرفته است که گویا در این خصوص یک سکوت عجیبی در میان مسئولان این شهر در واکنش به آن حاکم بوده است !
حجت همتی فر خبرنگار مضروب می گوید : تعدادی از افراد با هویت کاملا مشخص ضمن تماس با وی در جلوی منزل با ترفندی مورد ضرب و شتم قرار می گیرد.
به گزارش تابناک کهگیلویه و بویراحمد ، سید حسین رهی فعال رسانه ای و فرهنگی طی یادداشتی در واکنش به این اقدام و سکوت مسئولین نوشت : خبرنگار همان آدم بی دفاعی که البته بر صفحه کاغذ و بر پشت تریبون ها جایگاهی بس رفیع دارد!!! و اما در واقع دارنده ی نقشی بی بدیل در دموکراسی و توسعه و عناوینی ارزشمند چون: بازوان توانمند مدیران و مسئولان، چشمان تیزبین، آگاهی بخش و بیدار جامعه را نیز با خود یدک می کشد.
می گویند هنر خبرنگار پیدایش چوله ها و بیان نقاط ضعف جامعه به منظور اصلاح و اطلاع رسانی به مردم و مسئولان است اما بدبختی، دریوزگی و سیر قهقرائی آنجایی است که آنانکه بعضاً سرپوش بگذارند و به به و چهچه را مسلک خویش قرار دهند عزیزتر باشند.
جاییکه فضای نقد بسته شود، انتقاد پاسخ داده نشود، هر نقدی تخریب محسوب گردد، منتقد در نزد مسئولان نه تنها بهاء و جایگاهی نداشته باشد بلکه مضروب هم گردد و حتی پس از آن متولیان سکوت پیشه کنند آن جامعه بیمار نیست. بلکه مرده است.
آنجایی که خون از دماغ خبرنگار بیرون می آید بایستی شروه خواند و زار زار گریست چرا که در این صورت جامعه مرده است و باید فاتحه اش را خواند.
اینجا جایی است که نقد، انتقاد و پیگیری مطالبات مردمی که همانا رسالت عظیمی است بر دوش ضعیفی به نام خبرنگار، تاوانی بس سنگین دارد.
آنچه که می گویم مطلق نیست و هستند مدیران و مسئولانی که بخشی از وظیفه ی سازمانی خود را رصد مسائل، توضیح، تنویر و پاسخگویی می دانند اما در این سوی دریغ از یک کلمه بیان، یک خط  توضیح و حتی یک کلمه توجیه
چرا که انگار پرسشگری را حق مردم و پاسخگویی را وظیفه ی خود نمی دانند و تأسف بارتر آنکه اطرافیان و نزدیکان مسئولی یا با افتخار فریاد بر آورند و یا اینکه این بیت را پیشه ی خود کنند:
اگر بر دیده ی مجنون نشینی
به غیر از خوبی لیلی نبینی
وقیح تر آنکه خبرنگاری!!! با شنیدن بیماری محبوبش استوری بزند و از سوز دل بنویسد: دردته د وم !!!
آیا حق نیست که جمود، عصبیت و بت پرستی سیاسی به ذهن و افکار متبادر گردد؟
آیا می توان به آنهایی که با بزرگ نمایی و درشت گویی و عدم پرداختن به مشکلات و کمبودها حتی در حد یک کلمه و عدم پیگیری مطالبات مردمی که همانا وظیفه ی ذاتی شان است کلمه مقدس خبرنگار را اطلاق کرد؟
آیا اینان باید عزیز و گرامی داشته شوند و دیگری که در مسیر مقابل سیر می کند خودش کتک خورَد و مادرش غصه؟
اینها درد است و خطابم اول به آنی است که مستقیم و با نظر مردم به مسئولیت می رسد و سپس تشکل ها، سمن ها، انجمن ها و آنانکه مسئولیت امنیتی، قضایی و اجرایی دارند..
او که رسانه های متعدد در اختیار دارد و به راحتی برایش از کاه کوه می سازند چرا تا کنون به آنهمه موضوعات مطروحه در قالب پیشنهاد و انتقاد در موارد مختلف، متکثر و متعدد و در این موضوع خاص (ضرب و شتم خبرنگار ) حتی برای حفظ ظاهر و احترام به افکار عمومی واکنشی نشان نمی دهد!؟
مگر غیر از این است که مقام معظم رهبری چند سال پیش در دیدار با دانشجویان فرمود: مدیران باید به همه نقدها گوش دهند حالا شاید کسی توهینی می کند و همین هم شاید ایرادی را دیده اما نمی تواند منصفانه تر و سازنده تر بیانش کند.
این نیز بگذرد.
                          سید حسین رهی
اشتراک گذاری
نظر شما
نام:
ایمیل:
* نظر:
* :
آخرین اخبار