به بهانه روز قلم؛
ازسوی دیگر گاه گاهی مشاهده می کنیم که جماعتی نویسنده بَدَلی نیز با قلم های خسته و بی رمق و با صبغه نمامی و چاپلوسی ، وقیحانه قلم فروشی می کنند تا رقمی بابت مزد کُلنگ کاری فرهنگی خود ارتزاق کنند و سفارش دهندگان سوژه های سیاسی را راضی و خشنود نگه دارند وانعامی مضاعف به کف آرند.
تابناک ایلام خداداد ابراهیمی *::در ازدحام نوشته های سرگردان و پیام های بی اثر گاه وبی گاه شبکه های اجتماعی ، چه مایه خرسند می شویم وقتی برای اولین بار می بینیم و می خوانیم که هنوز اهل قلم در ژرفای مفاهیم انسانی و فرهنگی ، درعرصه رسانه ، غور می کنند و قلم ، فهم و عقلانیت را پیشقراول همه روشنی ها و بهروزی ها بازتعریف می کنند.تاجایی که فرهمندان و نخبگان روشن ضمیر به وجد می آیند و گفتمان واستدلال های منطقی وعقلی آنان را تحسین می گویند با ایماها و اشاره های خاص تلگرامی. چرا که اینان همواره چراغی فراروی تاریکزار بشریت روشن نگه داشته اند بی مزد ومنت بلکه از سَر تعهد و مسئولیت.
ازسوی دیگر گاه گاهی مشاهده می کنیم که جماعتی نویسنده بَدَلی نیز با قلم های خسته و بی رمق و با صبغه نمامی و چاپلوسی ، وقیحانه قلم فروشی می کنند تا رقمی بابت مزد کُلنگ کاری فرهنگی خود ارتزاق کنند و سفارش دهندگان سوژه های سیاسی را راضی و خشنود نگه دارند وانعامی مضاعف به کف آرند. و دراین رهگذار هرمقدار که واژه ها و پاراگراف هایشان به رنگ وقاحت ، توهین ، دشنام ، هتاکی و... نگاشته شوند، مبلغی ورقمی افزونتر کاسبی خواهند کرد.
درواقع این اهل قلم بدلی نه تنها به دنبال بیداری و آگاهی جامعه نیستند بلکه خود نیز در خواب غفلت فرو رفته اند و به قول نیمایوشیج:
" غمِ این خُفته ی چَند
خواب در چشمِ تَرَم می شِکَنَد...."
اینان همان راهزنان فرهنگی اند که به خانواده شریف رسانه و اهل قلم، همچون مهمانانی ناخوانده ورود یافته اند چراکه دروازه شبکه های اجتماعی ،زیاده از حد باز است و هر کسی از هر قشری ، با نگاشتن چند پاراگراف فاقد مقدمه و مؤخره، خود را نویسنده و صاحبنظر حوزه فرهنگ و رسانه تلقی می کند و گناه این جریان ضدفرهنگی بر گردن کسانی ست که بی قاعده به این جماعت جمود اندیش ،بَه بَه وچَه چَه می گویند و به قول شاعر؛
جز احسنت از ایشان نشد بهره ام...
وقص علی هذا...
باری در فضای مشوش و مخدوش تلگرام ، تولید محتواهای نوشتاری برخی از شبه روشنفکران وروزنامه نگاران به اصطلاح اهل قلم ، به گونه ای جهت دار و مفهومی خاص شکل می گیرد یعنی اینکه همواره نگران امن عیش خود وحزب سیاسی متبوع خود هستند ودر مقابل آسیب های اجتماعی و فرهنگی که زندگی مردم را دستخوش ناملایمات وتلخکامی ها نموده ست ، سر در گریبان فرو برده و با ژست های نامتعارف ژورنالیستی ،فقط در راستای تأمین منافع شخصی خود و کارفرمایان رسانه ای که خود درواقع از نوچگان سیاسی آنان محسوب می شوند ،از عنوان صاحب قلم ، نویسنده مطبوعاتی ، روزنامه نگار، و...استفاده ابزاری می کنند و دربزنگاه حادثه و مخاطره ، درخانه موش اتراق می کنند این در حالی ست که مردم متنفر و آزرده اند از قلم های بی دوات خاموش که جوهره وجودیشان تهی ست و واقعیات مشهود ، فاصله طبقاتی ، آسیب های اجتماعی ، ناجوانمردی های سیاسی ،رنج های مکرر مردم و خاصه مسائل مبتلی به فرودستان جامعه را فریاد نمی کشند!!!
درواقع این جماعت مخاطب " ابوحنیفه اسکافی" هستند که؛
با دوات و قلم و شعر چه کار است ترا
خیز و بردار تش و دستره و بیل و پشنگ
درخاتمه با نکوداشت اهل قلم راستین که هیچگاه در همه دولت ها ودر هیچ آیین رسمی، فرش قرمز زیر پایشان گسترانیده نشده ست باید گفت که روز قلم فرصتی ست تا یک بار دیگر بیندیشیم و بنویسیم که قلم قداست وجایگاهی ربانی و افلاکی دارد و اهل قلم از مقربان درگاه حضرت دوست اند چرا که قلم را به عنوان امانتی بی بدیل و مسئولیت بار به آنان سپارده اند که جهان را سرشار از مهر و مودت و پاکی و امیدرقم زنندو مگر نه این است که این قلم ها هستند که شهدا را می سازند؟!
ازسوی دیگر گاه گاهی مشاهده می کنیم که جماعتی نویسنده بَدَلی نیز با قلم های خسته و بی رمق و با صبغه نمامی و چاپلوسی ، وقیحانه قلم فروشی می کنند تا رقمی بابت مزد کُلنگ کاری فرهنگی خود ارتزاق کنند و سفارش دهندگان سوژه های سیاسی را راضی و خشنود نگه دارند وانعامی مضاعف به کف آرند. و دراین رهگذار هرمقدار که واژه ها و پاراگراف هایشان به رنگ وقاحت ، توهین ، دشنام ، هتاکی و... نگاشته شوند، مبلغی ورقمی افزونتر کاسبی خواهند کرد.
درواقع این اهل قلم بدلی نه تنها به دنبال بیداری و آگاهی جامعه نیستند بلکه خود نیز در خواب غفلت فرو رفته اند و به قول نیمایوشیج:
" غمِ این خُفته ی چَند
خواب در چشمِ تَرَم می شِکَنَد...."
اینان همان راهزنان فرهنگی اند که به خانواده شریف رسانه و اهل قلم، همچون مهمانانی ناخوانده ورود یافته اند چراکه دروازه شبکه های اجتماعی ،زیاده از حد باز است و هر کسی از هر قشری ، با نگاشتن چند پاراگراف فاقد مقدمه و مؤخره، خود را نویسنده و صاحبنظر حوزه فرهنگ و رسانه تلقی می کند و گناه این جریان ضدفرهنگی بر گردن کسانی ست که بی قاعده به این جماعت جمود اندیش ،بَه بَه وچَه چَه می گویند و به قول شاعر؛
جز احسنت از ایشان نشد بهره ام...
وقص علی هذا...
باری در فضای مشوش و مخدوش تلگرام ، تولید محتواهای نوشتاری برخی از شبه روشنفکران وروزنامه نگاران به اصطلاح اهل قلم ، به گونه ای جهت دار و مفهومی خاص شکل می گیرد یعنی اینکه همواره نگران امن عیش خود وحزب سیاسی متبوع خود هستند ودر مقابل آسیب های اجتماعی و فرهنگی که زندگی مردم را دستخوش ناملایمات وتلخکامی ها نموده ست ، سر در گریبان فرو برده و با ژست های نامتعارف ژورنالیستی ،فقط در راستای تأمین منافع شخصی خود و کارفرمایان رسانه ای که خود درواقع از نوچگان سیاسی آنان محسوب می شوند ،از عنوان صاحب قلم ، نویسنده مطبوعاتی ، روزنامه نگار، و...استفاده ابزاری می کنند و دربزنگاه حادثه و مخاطره ، درخانه موش اتراق می کنند این در حالی ست که مردم متنفر و آزرده اند از قلم های بی دوات خاموش که جوهره وجودیشان تهی ست و واقعیات مشهود ، فاصله طبقاتی ، آسیب های اجتماعی ، ناجوانمردی های سیاسی ،رنج های مکرر مردم و خاصه مسائل مبتلی به فرودستان جامعه را فریاد نمی کشند!!!
درواقع این جماعت مخاطب " ابوحنیفه اسکافی" هستند که؛
با دوات و قلم و شعر چه کار است ترا
خیز و بردار تش و دستره و بیل و پشنگ
درخاتمه با نکوداشت اهل قلم راستین که هیچگاه در همه دولت ها ودر هیچ آیین رسمی، فرش قرمز زیر پایشان گسترانیده نشده ست باید گفت که روز قلم فرصتی ست تا یک بار دیگر بیندیشیم و بنویسیم که قلم قداست وجایگاهی ربانی و افلاکی دارد و اهل قلم از مقربان درگاه حضرت دوست اند چرا که قلم را به عنوان امانتی بی بدیل و مسئولیت بار به آنان سپارده اند که جهان را سرشار از مهر و مودت و پاکی و امیدرقم زنندو مگر نه این است که این قلم ها هستند که شهدا را می سازند؟!
* روزنامه نگار ورئیس اسبق خانه مطبوعات کشور
