حال سخنم با همان هایست که ارتقا و پیشرفت و افتخار دیگریان برایش سنگین وننگین است و در خاطرش نمی تواند بگنجاند که سخت کوشی سبب تصاعد می شود.
آنچه که در زیر آورده شده است یادداشت ارسالی مخاطبان تابناک کهگیلویه و بویراحمد است و این سایت محتوای آن را تایید یا تکذیب نمی کند. شما هم می توانید نظر خود را در تایید یا تکذیب این مطلب بیان کنید.
به قلم مهرداد نادری
آدم فروشان
تیغ بُرّان گر به دستت داد چرخ روزگار ،
هر چه می‌خواهی بِبُر، اما مَبُر نان کسی... سعدی
اگر با نگاه جامعه شناسی و روانشناسی و انسان شناسی به آدم های اطرف خود نگاه کنیم ، میشود که تمام جامعه را به چند دسته تقسیم کرد ، که یک دسته از آن را جماعتی تشکیل می دهند که با شخصیت خُود فروخته ی خود و بدور از شان ، شخصیت ، و وجدان خود با ملاک های همچون بدست آوردن منفعتی هر چند کوچک با چاپلوسی و تملق گویی و لابه کردن ها به شعور و شخصیت انسانی خود لطمه می زنند ، چنین آدمهای نان شان در آدم فروشی و بی مروتی ست تا که نزد سیاسیون با زبان چرب زبانی به تمجید و تفضیل و ستاییدن بپردازند و خود را مدیحه سرای یک شخص بگمارند ، تا به این وسیله ای برای نماییدن خود به نگاه جامعه داشته باشند و به این آلات ها خودش را پرورش دهد .
انسان های که با پایبند نبودن به اصول اخلاقی و رعایت نکردن ارزش های انسانی و نگه نداشتن حرمت ها به شعور و جایگاه هر انسانی پای می کوبند و تنها غم نان دارند و برای هر لقمه در مسیر بی حیمتی تیشه بر ریشه انسانیت می زنند و برایشان فرق نمی کند برای چه کسی دم تکان دهند و برای چه شخصی سگ دو بزنند .
اینجاست که باید بحال جامعه شرمگین شد و گریست که چقدر انسان ها حقیر شده اند که برای نان شب حقارت ها را تحمل می کنند و نه با زور بازو بلکه با ویرانی ساختار انسانیت در جامعه به اعتبار خود لطمه می زنند پس چگونه باید از خداوند طلب بخشش کرد وقتیکه برای زَر بدنبال زجر جامعه می گردیم و دیگر مخلوفات را با عینک تکبر وبدبینی نگاه کنیم .
حال سخنم با همان هایست که ارتقا و پیشرفت و افتخار دیگریان برایش سنگین وننگین است و در خاطرش نمی تواند بگنجاند که سخت کوشی سبب تصاعد می شود باور چنین جایگاه های برای دیگران برایش مشکل وناممکن بود و با شخصیت خود فروخته و مجهول خود نه بدنبال راهبرد خود با نگاه به کردار دیگران ، بلکه با تضعیف در صعود دیگران با زبان زهرآگین خود و با کارشکنی به دنبال ترفیع خود می گردند . که راهی جز فاحشگی شخصیت خود و خباثت به دیگران نمی جویند .
امروزه ما شاهدیم که چقدر انسانیت را انسانهای پلید ، پست فطرت و نابکار لای لجن زار افکار و نظر خود فاسد و تباه کرده اند که مطمعنن اعتماد عمومی با چنین نگرش های معیوبی از بین خواهد رفت ، اعتمادی که با اعتقاد به اصول ساختاری و ذاتی انسان ها شکل می گیرد و عقایدی که تنها با نگاه به انسانیت در قلوب انسانها نمایان می شود ، که چه مقدار مروت در راس شخیصه های یک انسان قرار گرفته است و با نگاره ای با اندرون خود به دیگر انسان ها احترام و تکریم کمک بنماییم .
پس چه شده است که برای نان شب نه راه تلاش ، نه راه مشقت ، نه راه خود باوری ، نه راه ایمان ، نه راه خیرخواهی ، نه راه اهتمام و نه راه خودآزمایی را طی نمی کنیم و تنها با سقوط دیگران دلخوشیم و راه کج روی را بر انسانیت و شرافت برگزینیم که قطعا جایگاه یک دزد یا یک راهزن و غارتگر در نگاه جامعه به مراتب بهتر وبرتر از کسی است که با قدح بدگویی و بدزبانی کسی را با نکوهش شرح دهد .
آدم فروشان
تیغ بُرّان گر به دستت داد چرخ روزگار ،
هر چه می‌خواهی بِبُر، اما مَبُر نان کسی... سعدی
اگر با نگاه جامعه شناسی و روانشناسی و انسان شناسی به آدم های اطرف خود نگاه کنیم ، میشود که تمام جامعه را به چند دسته تقسیم کرد ، که یک دسته از آن را جماعتی تشکیل می دهند که با شخصیت خُود فروخته ی خود و بدور از شان ، شخصیت ، و وجدان خود با ملاک های همچون بدست آوردن منفعتی هر چند کوچک با چاپلوسی و تملق گویی و لابه کردن ها به شعور و شخصیت انسانی خود لطمه می زنند ، چنین آدمهای نان شان در آدم فروشی و بی مروتی ست تا که نزد سیاسیون با زبان چرب زبانی به تمجید و تفضیل و ستاییدن بپردازند و خود را مدیحه سرای یک شخص بگمارند ، تا به این وسیله ای برای نماییدن خود به نگاه جامعه داشته باشند و به این آلات ها خودش را پرورش دهد .
انسان های که با پایبند نبودن به اصول اخلاقی و رعایت نکردن ارزش های انسانی و نگه نداشتن حرمت ها به شعور و جایگاه هر انسانی پای می کوبند و تنها غم نان دارند و برای هر لقمه در مسیر بی حیمتی تیشه بر ریشه انسانیت می زنند و برایشان فرق نمی کند برای چه کسی دم تکان دهند و برای چه شخصی سگ دو بزنند .
اینجاست که باید بحال جامعه شرمگین شد و گریست که چقدر انسان ها حقیر شده اند که برای نان شب حقارت ها را تحمل می کنند و نه با زور بازو بلکه با ویرانی ساختار انسانیت در جامعه به اعتبار خود لطمه می زنند پس چگونه باید از خداوند طلب بخشش کرد وقتیکه برای زَر بدنبال زجر جامعه می گردیم و دیگر مخلوفات را با عینک تکبر وبدبینی نگاه کنیم .
حال سخنم با همان هایست که ارتقا و پیشرفت و افتخار دیگریان برایش سنگین وننگین است و در خاطرش نمی تواند بگنجاند که سخت کوشی سبب تصاعد می شود باور چنین جایگاه های برای دیگران برایش مشکل وناممکن بود و با شخصیت خود فروخته و مجهول خود نه بدنبال راهبرد خود با نگاه به کردار دیگران ، بلکه با تضعیف در صعود دیگران با زبان زهرآگین خود و با کارشکنی به دنبال ترفیع خود می گردند . که راهی جز فاحشگی شخصیت خود و خباثت به دیگران نمی جویند .
امروزه ما شاهدیم که چقدر انسانیت را انسانهای پلید ، پست فطرت و نابکار لای لجن زار افکار و نظر خود فاسد و تباه کرده اند که مطمعنن اعتماد عمومی با چنین نگرش های معیوبی از بین خواهد رفت ، اعتمادی که با اعتقاد به اصول ساختاری و ذاتی انسان ها شکل می گیرد و عقایدی که تنها با نگاه به انسانیت در قلوب انسانها نمایان می شود ، که چه مقدار مروت در راس شخیصه های یک انسان قرار گرفته است و با نگاره ای با اندرون خود به دیگر انسان ها احترام و تکریم کمک بنماییم .
پس چه شده است که برای نان شب نه راه تلاش ، نه راه مشقت ، نه راه خود باوری ، نه راه ایمان ، نه راه خیرخواهی ، نه راه اهتمام و نه راه خودآزمایی را طی نمی کنیم و تنها با سقوط دیگران دلخوشیم و راه کج روی را بر انسانیت و شرافت برگزینیم که قطعا جایگاه یک دزد یا یک راهزن و غارتگر در نگاه جامعه به مراتب بهتر وبرتر از کسی است که با قدح بدگویی و بدزبانی کسی را با نکوهش شرح دهد .
غیر قابل انتشار: ۲
در انتظار بررسی: ۰
انتشار یافته: ۳
درود به شما جناب نادری عزیز و درود به قلم زدن شیوایتان مانا باشید 