به گزارش پایگاه اطلاع رسانی حزب تدبیر و توسعه ایران اسلامی، یادداشت مهدی جعفری کاکلکی فعال سیاسی و عضو حزب تدبیر و توسعه ایران اسلامی: جمله ی آزادی اندیشه و بیان جمله ای نیست  که در تعریف و تحلیل آن سخنی نگفته  یا نوشته نشده باشد.انسان براساس خلقت خود موجودی است که خواهان اختیار در عمل و بیان نظرات و انتقادات پیرامون موضوعات خود است و تقریباً یکی ازعلل وقوع انقلاب ها درجوامع مختلف کسب آزادی مشروع وقانونی برای اندیشه ها و بیان ها است.در جوامعی که نظام حکومتی حاکم براساس مردمسالاری وگفتگو بنیان گذاشته شده باشدتفکرجمع ومشارکت ملی حرف اول و آخر را در تعیین سرنوشت یک ملت می زند.

در جامعه ی ما یکی از اهداف والای انقلاب اسلامی کسب آزادی های مشروع و قانونی در حوزه ی اندیشه و بیان بود که عمده ی مسیر این آزادی در حوزه ی سیاست جامعه مشترک طی می شود.

در رژیم پهلوی به دلیل ساختار  سلطنتی و موروثی قدرت تصمیم گیری و اعمال نفوذ در امورات جامعه فقط در حیطه ی افراد خاص که به  درباریان  معروف بودند ختم می شد و عملاً صحنه ی سیاسی واجتماعی جامعه ازمشارکت ملی واستفاده از اندیشه ها و بیان های دیگران بی بهره بود و حکومت  پهلوی فقط  بصورت  نمایشی  ادعای مردمسالاری می کرد؛ لذا نظام سلطنتی  تبدیل  به نظام  سلطنتی –استبدادی گشت و صدای اندیشه ها و بیان ها در نخبگان و فعالین سیاسی خاموش شد.

پس از پیروزی انقلاب  و با انسجام ملی در تثبت نظام  جمهوری  اسلامی  نخبگان و  فعالین سیاسی در قالب احزاب و گروههای سیاسی پا به عرصه ی فعالیت در حوزه های مختلف جامعه نهادند و چراغ روشنگری اندیشه ها و بیان ها به جامعه امید و وحدت ملی  بخشید.

امروز شاهد آن هستیم که  جامعه در  برخورداری از  اندیشه ها  و بیان های  نخبگان وفعالان حوزه های مختلف جامعه بسیار غنی و سطح فرهنگ اندیشه و بیان نسبت به چند دهه ی  قبل رشد  چشمگیری داشته است.

امروز احزاب و گروههای سیاسی در جامعه به عنوان  نماد آزادی اندیشه  و بیان در کنار مردم خود را مؤثر در تعیین سرنوشت خود و جامعه ی خود می دانند و از حاشیه به متن جامعه کشیده شده اند و این  یعنی حکومت اندیشه و بیان برای اعتلای اهداف عالی جامعه که نقطه ی عطف در ساختار و تعاملات سیاسی نظام جمهوری اسلامی می باشد.

درخشش حضور مردم در انتخابات و حمایت های مؤثر آنها از نظام  جمهوری اسلامی در سایر عرصه ها از اساسی ترین دستاوردهای فعالیت احزاب و گروههای سیاسی است.

در کنار آزادی  اندیشه و بیان  سیاسی؛ آنچه که به اندیشه ها و بیان ها ارزش و آنها را از انحراف و انحطاط باز می دارد تعهد به اخلاق سیاسی است.

کلمه ی اخلاق جزء کلماتی است که درتمامی حوزه های جامعه قابل تعریف وتعمیق  بوده  و سازنده ی بسترهای سالم برای فعالیت می باشد.

در تعریف اخلاق پژوهشگران اجتماعی و دینی تعاریف مختلفی را ارائه داده اند، ولی سیر مسیر آنها در بطن جامعه یکسان است.

اخلاق درتعریفی ساده وعام عبارت است ازتعهد به اصول انسانی واجتماعی و دوری نمودن ازناهنجاریهای مذموم اجتماعی.

شیوه ی اندیشه و بیان وتعاملات سیاسی بعنوان بخش عظیمی از تئوری و روابط  و مناسبات  اجتماعی  داخلی و بین المللی و شاکله ی پیشبرد اهداف ملی باید در چارچوب  معین تعریف شود.

 بهترین چارچوب  برای  رویش اندیشه ها و بیان ها و هدایت تعاملات سیاسی اتکا واعمال اصول اخلاقی وانسانی در آنها است.

جدا ازنوع ایدئولوژی نظام سیاسی و رهبران آن اگر تعاملات سیاسی و اندیشه و بیان مرتبط با آن از اخلاق و  شئونات انسانی  تهی شود  جنایات  بزرگی  بوقوع خواهد پیوست و جامعه ی انسانی هولناک بودن سیاست بدون اخلاق و انسانیت را بارها به چشم خود دیده است.

از مهمترین شعارهای انقلاب اسلامی احیای ارزشهای اخلاقی وانسانی  در جامعه بوده است. همانطور که  اشاره شد جامعه ی ما بدلیل بازبودن  فضای باز برای فعالیت های سیاسی و گستردگی سلایق و علایق مختلف شاهد  حضور پررنگ احزاب و گروههای سیاسی از جناح های مطرح در متن  جامعه  بوده که امری پسندیده و باعث امید و تکاپو است.احزاب وگروههای  سیاسی طبق  قانون  اجازه ی حضوروارائه ی برنامه های خود  برای اداره ی امور جامعه را دارند و می تواند براساس تشخیص مراجع ذی صلاح  بصورت مکتوب در قالب  مطبوعات و یا  درفضای مجازی درقالب سایت و خبرگزاری ها  به اطلاع رسانی و تبیین  برنامه ها  و ارائه  گزارش از عملکرد خود بپردازند.

متأسفانه علی رغم  دستاوردهای  بزرگ  سیاسی و اجتماعی در داخل و در صحنه های  بین المللی ؛ درطی  چند  سال اخیر نیز شاهد رواج برخی بداخلاقی های سیاسی در داخل  بوده ایم،  بطوری  که  در  برخی  موارد سبب سوء استفاده ی اپوزیسیون نظام و تبلیغات منفی آنهاعلیه نظام و احزاب وگروههای سیاسی داخل شده است.

عمده ترین این بداخلاقی ها به سلایق جناحی و حزبی برمی گردد  که  بدلیل عدم وجود سعه ی صدر و صبر در  یکی از طرفین  یا هر دو؛ طرف مقابل  مورد هجمه های  زیادی از اتهامات و اهانت ها  قرارگرفته است و متأسفانه برخی از سیاستمداران از ادامه ی بداخلاقی سیاسی واندیشه های غلط دست بر نمی دارند.

باید گفت؛ تمامی احزاب و گروههای  سیاسی داخل  چه از جناح  اصلاح طلب و چه از جناح اصولگرا  تماماً ریشه  در ارزشهای والای فکری وعملی نظام  جمهوری اسلامی دارند وخط و مشی تمامی آنها خدمت و حفظ  نظام ازگزند  دشمنان قسم خورده است.

امروز دشمنان نظام منتظر وقوع هر نوع فتنه و دشمنی بین احزاب وگروههای سیاسی وایجاد دو دستگی بین آنها ومردم هستند و تا اکنون نیز برای  نیل به  اهدف شوم خود  به هر اقدام  ننگینی از تبلیغات  مسموم  رسانه ای گرفته  تا ترور فیزیکی و شخصیتی دست زده اند.

درمرام و شئونات سیاسی تندرروی و خروج  از خطوط ارزش های فکری و اخلاقی درهر حزب و جناحی عملی غیر قابل دفاع و مذموم بوده و نمی توان از آن به نام  دلسوزی برای نظام  و جامعه  نام برد؛زیرا کمترین اثرمخرب آن  تشویش اذهان عمومی، سیاست زدگی دربدنه ی سیاسی جامعه، بدبینی به  دستاوردهای ملی و سیاسی و خاموش کردن  اندیشه ها و بیان های روشن است.

برعکس دلسوزان  واقعی کسانی هستند که در هرحزب وجناح سیاسی با حفظ میانه روی و منطق گرایی از خطوط قرمز اخلاقی خارج نشده و با برنامه های عقلانی وجامع برای اعتلای اهداف عالی نظام و اصلاح نقص ها  تلاش می کنند.

در شرایط  کنونی که کشوردچار برخی مشکلات اقتصادی ناشی از شیوه ی مدیریت و تحریم های غرب و آمریکا شده است باید نقش احزاب و گروههای سیاسی از هر جناح  سیاسی  جهت  تزریق روحیه ی امید و پویایی و ایجاد وحدت ملی در میان اقشار جامعه نسبتبه گذشته پررنگ تر باشد و به اندیشه ها و بیان ها برای برون رفت  از شرایط  فعلی وحدت ببخشند.

امروزبا  توجه  به  مشکلات موجود  و تبلیغات مسموم رسانه ای و انتخابات پیش رو در سال ۱۴۰۰، دشمن با تمام قوا اینگونه در حال القاء و  تزریق  ناامیدی  و نارضایتی  درون جامعه  است که  بگوید  نظام سیاسی  و اقتصادی موجود قادر به ادامه کار نبوده و تنها راه نجات ملت ایران سازش بی قید وشرط و توسل  جستن  به غرب  و آمریکا است.

هیچ حزب و گروه سیاسی ازهرجناح سیاسی نباید فراموش کند رمز پایداری و پیشرفت  اتکا به ملت و توانمندی های  داخلی است و بارها در برهه های مختلف  ثابت کرده ایم که در تمامی عرصه های داخلی و بین المللی قادر هستیم که به قله های تعالی وعزت دست پیدا کنیم. آنچه که سبب حاشیه رفتن سرمایه ها و خود باختگی می شود نادیده گرفتن خود و رواج بداخلاقی ها و محافظه کاری ها و انحراف در اندیشیدن و بیان کردن است.