دکتر حامد مددی،فشار تحریمها بر جای جای صنعت کشور بر هیچ کس پوشیده نیست و در همین فشارها هم هست که تولید ملی و استفاده از ظرفیت داخلی به کمک اقتصاد و مردم میآید.
برای خروج از این شرایط تمرکز بر توان داخلی بایستی اولویت تمامی ارگانها و شرکتهای فعال در بخشهای مختلف باشد.
چندیست یکی از شرکتهای صادرات محور کشور با مشکل فروش محصولات خود مواجه شده است و بیش از 15 ماه از توقف فروش محصولات این شرکت میگذرد. نکته حائز توجه این است که محصولات این شرکت در جای جای دنیا در نسخههای طب سنتی تجویز میگردد و این محصول در دنیا بسیار کمیاب شده است.
شیرین بیان
دومین گیاه دارویی ارزشمند دنیا این روزها در دنیا در صدر تقاضای گیاهان دارویی قرار دارد و در چنین شرایطی بیش از 2400 تن پودر شیرین بیان در انبارهای کارخانه ریشمک جا خشک کرده است تا به دلیل پر شدن انبارها تولید هم در این کارخانه به صفر میل کند!
طبق آخرین برآوردها شیرین بیان مرغوب کارخانه ریشمک در دنیا بصورت عمده به ازای هر کیلوگرم بیش از 10 دلار قیمت میخورد و به عبارتی ارزش موجودی انبار این شرکت بیش از 24 میلیون دلار تخمین زده میشود که نه تنها این مقدار به فروش نرفته است بلکه مانع از تولید بیشتر این کارخانه شده است.
نکته دردناک ماجرا اما جای دیگریست.
تعدادی از جوانان سهامدار این شرکت که اتفاقاً سهام آن در بورس نیز دادوستد میشود چندماهیست با ارائه طرحهای مختلف فرآوری و فروش محصول با در بسته مواجه شده و متاسفانه هیچ گونه گوش شنوایی برای شنیدن صحبتهایشان پیدا نمیکنند. این جوانان که دانش آموختگان رشته مدیریت اجرایی در بهترین دانشگاههای کشور با رتبه های برتر هستند و عضو بنیاد ملی نخبگان کشور نیز میباشند برای شنیدن صدای خود با قانع کردن سایر سهامداران شرکت درخواست خود را برای برگزاری مجمع شرکت ارائه دادند اما مجدداً با کارشکنی اعضای هیئت مدیره فعلی شرکت مواجه شده و این اعضا با درخواست قانونی سهامداران شرکت مبنی بر برگزاری مجمع نیز مخالفت کردهاند.
حال سوال اینجاست که در شرایطی که در سال 1399 طبق آمار رسمی گمرک با وجود محدودیتهای شدید ارزی در برخی از اقلام مانند تنباکوی شیرین بیان واردات داشتهایم چرا اعضای هیئت مدیره شرکت با پیادهسازی طرحهای توسعه شرکت در راستای تنوع فروش محصولات مخالف است؟
آیا چنین کارشکنیهای منجر به خروج سرمایه از بازار بورس کشور و حرکت آن به سمت بازار املاک کشورهای همسایه نمیشود؟
آیا میتوان با چنین رویکردی انتظار تقویت ظرفیت داخلی کشور را در شرایط تحریم داشت؟
نقش نهادهای ناظر سازمان بورس و سایر ارگانهای چیست؟