به گزارش خبرنگار تابناک کهگیلویه و بویراحمد از دهدشت، این روزها گرامیداشت هفته دفاع مقدس است، جوانانی که به ندای پیر جماران لبیک گفتند و آماده دفاع از وطن خود شدند.
هشت سال جوانان جماران و دلیران ایران اسلامی با صدق و صداقت در سردی شب آغشته به دریای خون در پیکر جانان، جان فدا کردند تا که شبنم غم از گونه یاران کنده شود و قوم سربداران در مقابل خیل نابکاران همچو درخت سرو سربلند و سرافراز بمانند.
مردانی که مردانه در مقابل ظلم ایستادند و اجازه ندادند دشمن مکار در این سرزمین قدم بگذارد.
این روزها جمعی از دلاور مردان و رزمندگان و جانبازان هشت سال دفاع مقدس در شهر دهدشت، واقعآ مظلوم واقع شدند و صدایشان به درستی شنیده نمی شود و یا اگر هم شنیده شود اقدام خاصی صورت نمی گیرد.
بنتبر گزارش خبرنگار تابناک از دهدشت، با اصرار فراوان خبرنگار تابناک در خصوص انجام مصاحبه و بیان مشکلات یادگاران و مردان سالهای مقاومت، یکی از این رزمندگان شهرستان کهگیلویه در گفتگو با خبرنگار تابناک اظهار داشت: 30 سال پیش تعاونی مسکن بسیجیان در شهرستان کهگیلویه تعداد 1000 قطعه زمین در حاشیه جاده طولیان و جاده اصفهان در شهر دهدشت تحت عنوان مسکن بسیجیان به تعداد 1000 خانوار از ایثارگران و بسیجیان واجد شرایط که جمعیتی بالغ بر 6 هزار نفر هستند، اعطا نمود.
بر همین اساس خیلی از رزمندگان و جانبازان شهرستان با ذوق و شوق خاصی به امید آنکه بتوانند سرپناهی برای خود و فرزندانشان بسازند با هر توانی که بود دار و ندار خود را فروختند و برای تحویل گرفتن زمین در تعاونی مسکن بسیجیان کهگیلویه ثبت نام و بهای کامل زمینها را نیز پرداخت نمودند که البته در حال حاضر فیش های واریزی موجود است.
این رزمنده بعد از مکث کوتاهی درحالی که اشک در چشمانش جمع شده بود، ادامه داد: تعاونی مسکن بسیجیان همزمان با کهگیلویه در شهرستانهای بویراحمد و گچساران نیز این طرح را برای ایثارگران و رزمندگان اجرا کرد به طوری که زمین های یاسوج و گچساران الان ساخته شدند و بیشتر آنها با قیمت های بسیار بالایی خرید و فروش می شوند و مالکین در خانه ها سکونت دارند، اما در مقایسه با یاسوج و گچساران، زمین های شهر دهدشت هنوز هم که هنوز است به ایثارگران و رزمندگان واگذار نشده است و با گذشت اینهمه سال به دلیل آنکه تکلیفشان روشن نیست حتی ارزش و قیمت بالایی نیز ندارند!!!
وی عنوان کرد: الان حدود 30 سال است که از آن روزها می گذرد و تعداد زیادی از ایثارگران و جانبازانی که در آن سال امتیاز این زمینها را خریداری نمودند با تآسف و حسرت زیاد اکنون در قید حیات نیستند و هنوز بعد از گذشت اینهمه سال، همچنان تکلیف این زمینها مشخص نیست و هیچ یک از صاحبان امتیاز اجازه ساخت و ساز ندارند!!!
این رزمنده بیان کرد: بنده خودم دارای چند سر عایله هستم و در حال حاضر در شهر دهدشت اجاره نشین هستم و به سختی گذران زندگی می کنم. آن روزها با شوق و اشتیاق زیادی مال و اموال و دارایی خود را در روستا فروختم و با هزاران امید و آرزو برای امتیاز این زمین ثبت نام کردم اما حدود 30 سال است که نتوانستم به آرزوی خانه دار شدنم دست پیدا کنم و نمیدانم تا کی باید همچنان منتظر بمانم و به همراه فرزندانم آواره باشم.
این رزمنده که گویا بخاطر این زمینها بیش از حد به زحمت افتاده ، افزود: به همراه چند نفر دیگر از ایثارگرانی که دارای امتیاز زمین هستند با قرض کردن پول از دیگران، جهت پیگیری و تعیین تکلیف تاکنون چندبار به تهران رفتیم، با مسئولان زیادی دیدار داشتیم حتی در گلزار شهدای شهر دهدشت نیز با وزیر اطلاعات وقت جناب آقای علوی دیدار داشتیم و ایشان جهت حل مشکل زمینها قول صد درصد دادند، بارهای زیادی به مرکز استان مراجعه و با استانداران وقت دیدار کردیم اما تا به این لحظه هیچ جواب قابل قبولی مبنی بر تعیین تکلیف و تحویل زمین ها دریافت نکردیم و همچنان مسئولان فقط به ما وعده می دهند!!!
وی ادامه داد: از آن روزها تا به امروز حدودآ 4 دولت به روی کار آمدند، وزیران و استانداران زیادی در دولت های مختلف آمدند و رفتند و همگی برای تعیین تکلیف این زمینها فقط به ما وعده دادند که پیگیری می کنند و در کمترین زمان ممکن جواب می دهند، اما خدا را گواه میگیرم که تا این لحظه هیچ اقدام موثری صورت نگرفته است.
رزمنده دیگری گریه کنان گفت: برای دفاع از وطن و کشورم داوطلبانه به جبهه اعزام شدم و روزهای بسیار سختی را نیز پشت سرگذاشتم فقط به امید آنکه خانواده من و امثال من در سلامت و امنیت باشند و اکنون افتخار میکنم که یک رزمنده هستم.
این رزمنده ادامه داد: در آن سالها من هم مثل دیگر دوستانم خوشحال بودم که بالاخره بعد از اینهمه سال میخواهم خانه دار شوم و سقفی برای خودم و فرزندانم داشته باشم، برای همین گاو و گوسفندانم را که تنها دارایی خانواده ام بود فروختم و برای این زمینها ثبت نام کردم و دلخوش به خانه دار شدن بودم، اما الان حدود 30 سال است که شبانه روز حسرت میخورم و آه می کشم که چرا اسباب درآمد خانواده و نان زن و فرزندم را فروختم و زمین ثبت نام کردم، در حال حاضر همراه بچه هایم در این شهر اجاره نشین هستم و خدا میداند که در فقر شدید مالی زندگی میکنم و هیچ کسی هم نیست که دلسوز و فریادرس من و امثال من باشد؟
این رزمنده با صدای بلند و با گریه بیان کرد: از مسئولین نظام مقدس جمهوری اسلامی انتظار نداشتیم که واگذاری این زمین ها را اینهمه سال به تاخیر بیندازند تا جایی که خیلی از دوستان من با حسرت خانه دار شدن به رحمت خدا رفتند و خیلی از آنها همچنان اجاره نشین هستند و در شرایط سختی زندگی می کنند، از مسئولان نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران و از کسانی که صدای زجرکشیده و مظلومیت ما را می شنوند درخواست و تقاضا داریم که دیگر از این بیشتر این پروژه را به تآخیر نیندازند و سر سوزنی هم به فکر ما باشند تا بتوانیم سر پناهی برای فرزندانمان بسازیم.
بر اساس صحبت های دلاورمردان جنگ تحمیلی، تعیین تکلیف شدن این زمینها و در اختیار گذاشتن آنها به ایثارگران و بسیجیان و رزمندگان جهت ساخت و ساز کمترین خواسته این عزیزان است. به راستی که این عزیزان در این دوران مظلوم واقع شده اند؛ ساخت سرپناه برای فرزندان خود کمترین خواسته ایثارگران و رزمندگان است.
بر اساس این گزارش، استاندار جناب دکتر احمدی موظف است که در اسرع وقت نسبت به قطعه بندی و واگذاری زمین های فروخته شده به رزمندگان و ایثارگران در حاشیه جاده طولیان اقدام نماید و این کوچکترین کاری است که ایشان میتواند در حق دلیر مردان و بسیجیان انجام دهد.
نکته حایز اهمیت در این گزارش و مصاحبه اینست که این عزیزان تا به امروز حاضر نبودند که با رسانه ها در این خصوص مصاحبه کنند چون که اینان همواره عاشق انقلاب و امام خود بوده و پشتیبان ولایت فقیه هستند و نمی خواهند با اینکار فرصت سوء استفاده به دشمنان نظام را بدهند اما با اینهمه لازم است و میطلبد که نماینده عالی دولت در استان و شهرستان و نیز فرمانده بسیج مقاومت شهرستان کهگیلویه به این موضوع ورود نموده و از این بیشتر مایه رنجش ایثارگران و بسیجیان کهگیلویه نشوند.
واقعا جای تاسف که سی سال رزمنگان وجانبازان جنگ نابرابراین گونه مظلوم واقع بشن وهیچ مسولی به فکرانها نباشد جرمشان چیست