نهضت کاه کوه سازی !

تابناک کهگیلویه و بویراحمد ، ارسالی مخاطبان ، ساختن جلوه ای از جوهره آدمی، گامی در جهت تمدن و مصداقی برای عمران و آبادانی بوده و هست.
ساختن، سنگ روی هم گذاشتن به معنای عام، برای حال و آیندگان است.
ساختن، فرآیندی نیست که به یکباره ایجاد شود و آنگونه که همگان می دانند زمانبر است آنهم به فراخور سازه.
ساختن دارای مراحلی است از طرح و پیشینه ی ذهنی تا استارت بر روی زمین، سپس اجرا، پیشرفت فیزیکی و بهره برداری.
ساختن، فراهم آوری امکانات را لازم است از تجهیزات، نیروی انسانی و ماقبل آن پیش بینی و تامین اعتبارات.
هرآنچه گستره ی این فرآیند(از ذهنی تا عمل) بزرگ تر باشد پیش نیازهای آن نیز به فراخور کار، متغیر هست و آماده سازی و چینش آن متفاوت.
خلاصه؛ (صنع) کار هر کس نیست، هر کسی را یارای آن نیست و او هر کسی را بهر کاری ساخته است.
البته هر کسی می تواند بسازد اما به قدر و وسع خویش و گفته اند گنجشک به همت خویش بال و پر زند.
با این مقدمه و هر مقوله ی دیگری که مخاطب برای تفهیم مطلب به آن نیاز دارد در می یابیم که؛ گنجشک می سازد عقاب هم می سازد فرغون جابجا می کند لیفتراک و جراثقال هم.
کهگیلویه دیاری که آوازه اش به ماقبل بر می گردد اما در عصر جدید سرش بی کلاه ماند.
بی انصافی و دور از وجدان است که گفته شود کار انجام نشد اما کار بزرگ مرد بزرگ می خواهد.
کهگیلویه در بعد نمایندگی را می توان به سبب اقدامات بزرگ انجام شده به 5 دوره متفاوت تقسیم نمود.
دوره اول؛ آنگاه که استان یک نماینده داشت تا زمانی که کهگیلویه بزرگ و گچساران دارای یک نماینده بود دو دوره متناوب بهرام تاجگردون و یک دوره نجفی رهنانی که باید گفت نبود و البته مصادف بود با شرایط جنگ، نوسازی و بازسازی و اقدامات ماندگار جهاد سازندگی و سپاه پاسداران
دوره دوم؛
از کهگیلویه و گچساران تا جداسازی این دو حوزه از همدیگر و کهگیلویه و بهمئی دارای یک نماینده.
این دوره طویل المدت که بی شک، به دوران وفور پول و اعتبار مشهور است اما از آنجاییکه عمدتا ادارات مختلف مستقل و مستقر می شدند شاید عمده وقت نماینده و دیگر مسئولان درگیر جذب و چینش نیروها و کارمندان ادارات مصروف گشت و علیرغم اینکه انتظار میرفت و می بایست اقدامات زیرساختی، توسعه ای، صنعتی، تولیدی و اشتغالزایی انجام می گرفت اما بر خلاف انتظار علاوه برادامه فعالیت های جهادی و سپاهی، اقدام قابل ملاحظه ای انجام نگرفت بطوریکه مثلا جاده پاتاوه دهدشت که از طرحهای سفر مقام معظم رهبری به استان بود با گذشت قریب به 14 سال سالانه کمتر از 50 درصد پیشرفت داشت. تا سال 86
سدهای این دیار که میتوانست در حکم انقلابی برای مردم باشد اما سر از مزارع و سرزمین های همسایگان درآوردند و تنها عایدشان به سرچشمه خویش (کهگیلویه ) بود شرجی و گوجه چینی دستجمعی مردان و زنان و حتی کودکانش
این دوره را میتوان دورت فترت بلاد شاپور دانست و بس.
دوره سوم؛.
اطلاق عنوان نمایندگی عام المنفعه
اخذ مجوز و استارت طرحهای بزرگی نظیر: گازرسانی ها، برق رسانی ها آبرسانی ها (شرب و کشاورزی)، گسترش تقسیمات کشوری و استقلال شهرستانهای چرام و لنده و چندین شهر و بخش دیگر
دوره چهارم؛
دوره عمران و سازندگی
اخذ کرسی ارزشمند در مجلس شورای اسلامی(نایب رئیسی کمیسیون انرژی) از کمیسیون های مهم و تاثیرگذار در بخش های نیرو (آب و برق) انرژی(نفت و گاز)
از قبل این کمیسیون و به لطف تعامل و پیگیری های مجدانه، تخصص و تجارب فراوان در عرصه سازندگی و عمران شاهد گسترش بی سابقه در عرصه های مختلف عمران و صنعت، آب، برق، خاصه گاز، بهداشت، درمان و آموزش پزشکی، راهها و معابر شهری و روستایی، جاده های مواصلاتی، فرهنگ، آموزش، ورزش و ... بوده ایم.
بطوریکه اخیرا استاندار اقدامات انجام شده در 7 سال اخیر در برخی حوزه ها را معادل 35 سال گذشته دانست و الحق و الانصاف چنین است.
هر منصفی قضاوت کند اقدامات انجام گرفته در حوزه بهداشت و درمان، معابر روستایی، گازرسانی ها، آب رسانی ها شرب و کشاورزی، صنعت (پتروشیمی و فسفات) و خاصه انقلاب در ورزش شامل؛ زیر ساختها (سالن های چند منظوره، چمن مصنوعی و مساعدت های مختلف)
اما ابر و باد و مه خورشید و فلک به لطایف الحیل در کار شدند و استمرار خدمت رسانی متوقف گردید و ...
دوره پنجم؛
بازگشت به سیر قهقرائی و حاکمیت نهضت کاه کوه سازی
این دوره که با شعارهای پرطمطراق از گستردن دامی نامرئی بنام عزت پوشالی، وعده ریاست مجلسی تا امداد غیبی(هاتف) و خالی بودن میدان عملکرد ناگزیر رو به حباب فضای مجازی آورده تا شاید مرهمی داشته باشند برای خود و فقط حرف برای مردم.
و اینگونه بود که با راه اندازی نهضت کاه کوه سازی(از کاه، کوه می سازند) فعلا خود و مردم را سرگرم کرده اند اما به یقین این سرگرمی را دیری نپاید چرا که حوصله ها رو به لبریز هستند و طاقت ها طاق.